Колку погледи, колку воздишки праќавме накај големото дрво!
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Умот ми оди накај Големата мајка од Говрлево. Одамна не сум ја видел во музејската витрина
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Кога една од мајките рече: - Сонцето изгрева онаму каде што расте големото дрво, - многумина тргнуваа накај големото дрво што растеше на високиот рид и велеа: Одиме кај мама.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
- Сега веднаш, веднаш ќе ги доведам, чорбаџи Панде, - се протегна тој, ги зеде парите и мигум, нишајќи со својот голем стомак, тргна накај големата анска порта.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Ги гледам на езерскиот брег, како што се гледаат мајки.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)