над (предл.) - негов (прид.)

Меѓу лисјето на лозницата сега му светкаат радосни ѕвезди над неговото ложе.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
„Овде им било и ним местото”, - помислува Соколе и ја погледнува како пропаднат в земи, стопати колнејќи се во себе зошто се нашол овде и молејќи ја, не знае зошто, тој неа да му се смилува, како да кренал секира над неговата глава.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Куршумот зацвили над неговата глава.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Аритметичките проблеми што се појавуваа, на пример, од таквите поставки дека „ два и два се пет“ беа над неговите интелектуални можности.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Еднаш, кога се врати птицата во залезот, не го најде осамениот човек па долго надлетуваше над неговиот двор, прошета низ пирејот, и не можеше да го препознае човекот, цел живот што ја препишуваше земјата врз себе, ноќе што го препишуваше морето од птицата: тој стоеше потпрен, речиси – исправен пред својот дом, скаменет, спокоен - сам себеси син епитаф.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Веѓите му беа споени над долгиот орелски нос, а под нив живо му сјаеа црните очи, две длабоко всадени јагленчиња над неговите издадени јаболчници.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Кога им се сретнаа погледите, оној на вратата повторно неуспешно заусти да каже нешто.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Кратко и силно потсвирнуваат над неговата глава оловни зрна.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Некаква чудовишна иронија како да се беше раскикотила над неговата слабост.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Брат ми многу се занесува за него, а мене тоа воопшто не ми се допаѓа, оти истото име го прочитав на еден плакат што е залепен над неговиот кревет, на кој пишува „Дрогата ги уби“ и под насловот има многу сликички на пејачи и актери што умреле од премногу земање дрога.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Требаше безопасно да мине над неговата глава и да се вовлече во неговото дијамантско гнездо.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
И така жените го посвоиле попот да ги извртува псалмите Давидови во нивна чест и да ги возвишува зашто го прогнале и не им дале на враговите негови да му се одмаздуваат, да пее со толку мило лице што и не барале да знаат на каков јазик пее.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Визиите не господареле над него и над неговиот сит, безгрижен, тромав живот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Коските му чкртаа. Над неговата глава студено блескаа ѕвезди.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но ако бил повеќе загрижен за коњите, 'ртовите, пауните и билбилите во сарајот со мраморни шадрвани, слушал меланхолична песна на една од своите пребели жени и ги заборавал човечките патила.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Сте зјапнале, ќе се расплачете над неговите лаги.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Јордан Шоп го распрета огнот и стави врз жарот располовена тиква - оскрбен е, му горчи душата, ќе се засладува.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Навистина, над неговата камилавка недостасувал свет и блескав триаголник што ќе бдее над грешниот свет со око на духот светопресвет од кој затруднела мајката Исусова.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Ама што ви е, бутмиши изветреани, и самиот само што не паднал болен Цене Папчев.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ете, знаеше дека управата секојдневно војува со Кејтеновиот син и немаше изутрина тој прв кај него како изулавен да не налета, над неговото креветче.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Се одлепи од тезгето. Му пријде прво на оној во износената туѓа облека и се наведна над неговата празна чаша.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Потоа почна да потемнува. Над неговата модрина изгреа првата ѕвезда и уште пред да се слее планината со небото, овчарите ги потераа овците.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Ќе се загледам во некое војниче и, наеднаш, над неговата глава, како да ме гледа лицето од Ангелета мој.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)