на (предл.) - словенски (прид.)

Притоа, не станува збор ниту за некое подоцнежно вметнување на спорната одломка во текстот на житието, затоа што истиот текст се јавува во секој од околу 50 списоци на житието.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Освен тоа, словенските народи одржувале голем број контакти со други народи, кои веќе долго време познавале и применувале писма од најразличен тип: од силабариум, преземен од Евреите кај Хазарите, со кои Словените биле во блиски трговски врски, до алфабетот кај Грците, така што не е тешко да се претпостави дека ваквите контакти и запознавањето на други типови писма овозможиле подготвување на солидна почва за настанок на словенското писмо.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
избор и превод: Павел Попов Маргина 37 97 Павел Попов ~
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Сепак, за прашањето да остане отворено, приврзаниците на теоријата на словенското прото-писмо од периодот пред Кирил наведуваат индиректни докази во облик на ставови од повеќе арапски патеписци, кои говорат за виденото од нив кај словенските народи.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
КИРИЛИЧНО ПИСМО Словенското писмо пред Кирил Во врска со настанокот и развитокот на словенските системи на писмо постои цела низа на прашања, кои не се решени потполно или на задоволувачки начин.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Едното од тие прашања е прашањето за постоењето на словенско писмо пред Кирил.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Токму тие „црти и рецки“ во славистичката наука до денес имаат најразличен третман: од непознато, типично словенско писмо до некој облик на рабуши за бележење на разни битови потреби, при што во науката преовладува второто мислење.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тука се наоѓа и Институтот за историја на словенските јазици.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Како резултат на словенските преселби, започнати во VI век во Европа со тек на време се формирале следните современи словенски народи: Од Западните Словени (Венети)-Полјаците, Чесите, Словаците и Лужичките Срби; Од Јужните Словени (Склавите, Склавините)-Словенците, Хрватите, Србите, Црногорците, Македонците и Бугарите; Од Источните Словени (Антите)-Русите, Белорусите и Украинците.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Процесот на словенското раселување започнува во IV век и веќе до VI век Словените се населиле на левиот брег на Дунав и станале соседи на Византија која владеела со Балканскиот Полуостров.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Весникот „Елефтеротипија“, на 7 јули 1959 година вака напиша: „Во селото Каридја,16 во околијата Птолемаида, во дворот на основното училиште се собраа сите жители од селото и откако се одржа свечената богослужба, тие дадоа заклетва дека во иднина нема да зборуваат на словенски дијалект и тоа во секое место и во секое време.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
132. Хрватот Ватрослав Јагиќ е еден од најголемите слависти воопшто во 19 и 20 век, долгогодишен професор по словенска филологија во Одеса, Берлин, Петербург и Виена, автор на многубројни славистички студии и изданија на стари словенски текстови и основач и издавач на славистичкото списание „Архив за словенска филологија” во Виена, како и на незавршената „Енциклопедија на словенската филологија”.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
За мене е поважно прашањето за нашата национално религиозна и економска преродба; а тоа може да стане само со изучувањето на својот народ, прво како одделна единка, после во врска со другите Македонски и балкански народи и најпосле како член на словенската фамилија народности.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
130. Словенецот Франц Миклошич (1813-1891) е еден од најистакнатите слависти во 19 век, автор на „Споредбена граматика на словенските јазици”, „Речник старословенско-грчко-латински” и „Етимолошки речник на словенските јазици”.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Сега веќе има претставници на науката, како професорите И.А.Бодуен де Куртене,114 П.Лавров115 и В.Јагиќ, 116 коишто гледаат на македонските наречја како на одделен претставник на словенската фамилија јазици.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Бодуен-де-Куртене уште во август 1877 год. престојува во Македонија, потоа ги следи истражувањата на Л.Мазинг за македонскиот јазик (1890-1891), како и оние на П.Д.Драганов, К.Хрон и др., и во својот учебник „Споредбена граматика на словенските јазици во врска со другите индоевропски јазици” (1901-1902) македонскиот го изделува како посебен од другите словенски јазици.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Сакајќи да го направат поголемо значењето на словенскиот јазик во Македонија, Словените ќе бараат од окупациониот одред да се признае за официјален во местата со Словени Муслимани – словенскиот јазик: а самите Словени Муслимани, по религиозни причини, можат да го бараат турскиот јазик.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
131. Словакот Павел Јозеф Шафарик (1795-1861) е истакнат словачки и чешки филолог и етнограф, чии најзначајни дела се: „Историја на словенскиот јазик и литература на сите наречја”, „Словенски древности”, „Словенска етнографија“ и др.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Неговиот мајчин македонски јазик, којшто беше службено кодифициран пред само неколку години, со утврдена азбука, граматика и правопис, но со богата орална и книжевна традиција, најден во океанот на словенските јазици, група во која припаѓа, сега требаше да се ослободува од натрапничките турцизми кои со векови се одржувале во јазикот, во еден вид јазично заедништво и со другите балкански јазици.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
При тоа труби, со познатиот звук на блех-оркестрите: „Единство”, „Слога”, бидејќи „Сите сме исти”; и ефикасно натурајќи само едно мерило владее со целиот регион на словенското суштество.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Господарот Ѓурач имав чест лично да го запознам, тој ја беше довлечкал печатницата дури од Млетките, за да му помогне на словенскиот свет со ваквите книги.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ги имаше и ликовите на словенските светители - свети Кирил филозофот и Свети Методија, ама и нивниот ученик Свети Климент, чие чедо беше и самиот тој, како што му рече еднаш Марин Крусиќ.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Се помирив некако со судбината дека ќе живеам во библиската земја што е колевка на културата, престолнина на многу кралеви и мајка на словенската писменост.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Открил во семејството и Турци, и Грци, и Евреи-сефарди, и припадници на словенски народи.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Игуменот им кажа дека манастирот го изградил свети Наум околу деветстотата година, дека бил светилник на словенската писменост и култура; дека по неговата смрт, дејноста ја продолжиле неговите ученици.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Поттик повеќе во донесената одлука за обединување на Американците од словенско потекло во една организација несомнено имал одржаниот Словенски конгрес во Москва од 9-11 август 1941 година, кога претставниците на сите словенски народи се обврзале со заеднички сили да се борат до конечното уништување на фашистичките освојувачи и за ослободувањето на словенските народи.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
По конгресот во Москва, на 19 октомври 1941, во Детроит, од претставници на словенските организации бил формиран Словенски комитет, со задача да пристапи кон свикување општ словенски конгрес.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)