на (предл.) - ниеден (прид.)

Јас веднаш решив со себе, само ако можам, да му ја преотмам на Миќо, а на ниедна од другите ни око да не свртувам.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
43. Мисирков не им се спротивставува на католицизмот и протестантизмот и од чисто практични причини: овие гранки на христијанството не беа државна религија на ниедна од претендентките за Македонија, па следствено и не беа во директна услуга на завојувачките планови на соседите, додека тој сакаше да ги гледа во Европска Турција и интересите на големите католички и протестантски држави за да не се остане само на едностранчиво влијание.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
- А јас, Тома, не ѝ се приклонив на ниедна вистина туку на убавината.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Сѐ заради таа пуста несоница по тебе во која самиот се откривам и во која душата ми е голема пустина чие име на ниедна карта не е забележано.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Тие денови никогаш не можеше да ги задржи мислите на ниеден предмет повеќе од неколку мига непрекинато.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
- Што е? – прашуваа Французите по француски. Што е? Братучедите го разбраа прашањето, но беа толку занемени што не можеа да се сетат на ниеден мајчин збор.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
На ниедно поле од животот немам стабилна конекција за да можам да се чувствувам така.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Откако го растргна последното диво јаре на поило, дури отаде планина, се како опусте наоколу. неколкупати оттогаш се искрадуваше од својата јама, дење итро и претпазливо, ноќе скриена во мракот и послободна, но не најде трага на ниедно животно. млекото ѝ секна, лутите чеда, недостасани за крв, ја кинеа со гласни писоци.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Мислам дека на ниеден крај од светот не можам да бидам посреќна.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Човекот го нема на ниедно друго место: тој е внатре во луѓето, скриен, осмислен но оддалечен од твоите очи! - мудро одговори старецот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
На ниедно од децата неговата насмевка и милозливост не им влеа доверба.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Јурнуваме кон градот со хеликоптерот и го поведуваме Тате на безбројни атракции за да му останат лицето и главата долу со нас и да не гледа на ниедна друга страна.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)