Овие чудесни материи, како што покажува искуството, на необичен начин коегзистираат со уметноста и ја следат како зла судбина од нејзиното настанување до денес.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Се лажев. Во фоајето забележав дека на необичен начин ја држиш цигарата.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Змејко секако го препозна и по неговите тенки, прави раце, со долги жолти прсти, со кругли плочки на необичните нокти, со кои оној побара нешто од него. Беа две пегави раце.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Притоа во позадината на овој неозвучен слој од неговите размисли како да се движеше и рамномерното брмчење на златниот инсект; мислам дека во тој момент ја сфатив таа неодминливост: дека ниту една неочекувана појава на инсектот не може да се замисли без придружба на необичната наметлива мелодија.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Си ги кажуваше самиот годините повеќе пати на ден... Имаше педесет одминато...
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Куртиал не беше дебел, туку живо и кусо, набиено човече.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Задишани... зашеметени... стегнати... од страв, да се размавтаат пак со нивната фиксидеја... да го удават пак Куртиал со нивните бескрајни загатки... секогаш и сепак во врска со „соларните мелници“... со соединувањето на „малите испарувања”... со повлекувањето на Андите... со движењето на кометите... сѐ додека остануваше и ронка воздух на дното на необичниот мев... сѐ до последниот трепет на гнасните коскишта... 138 Margina #21 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Таа разлика почива на инхерентното значење на состојбата на необичната стварност.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Автор е на необичната книга „Зборовник по брајчински“.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Но не барајте овој пат да се впуштаме во темелни објаснувања за тоа како е создаван тој небесен простор и каква е целта на необичниот зафат околу времињата.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)