на (предл.) - мек (прид.)

Имитирајќи ја Кети, и таа се навикна да работи боса во градината, нејзините нежни стапала постепено се навикнаа на калта, па дури и уживаа на мекото цедење на земјата меѓу прстите на нозете.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Душата твоја во тој миг мека стана како преѓа во која се сопре отровната стрела, се успокои, оти стрелите на зависта ништо не му можат на мекото, кое ги умртвува, а од тврдите, камени ѕидови на суетата се одбиваат како од тврдина, но во нив оставаат дупки.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Лабаво е опуштен на мекиот стол, врз неговото вжолтено лице стои замрзната здодевност и рамнодушност.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Стариот да си се истегне дома на мекиот широк миндер и да потоне во слатка дремка.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Чувствува внимателно и нежно допирање на мека дланка којашто полека се спушта на неговата глава.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Не како кога ги милуваа жиците на виолината или шушкавиот бакар на меките коси.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Можев да ги движам само прстите и беспомошно да трепкам.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
И заспав. Ноќта стана море. Ме однесе далеку на меки бранови.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Кадијата седна со скрстени нозе на меката постела и ги зеде двете кадани што беа до него, таа што му висеше на вратот и онаа што му ја бушавеше косата, и ги кладе на своите колена и како деца почна да ги лула, а кон другите извика: – Фатиме, Халиле, Ремзие, Мерсиме, Атиџе, Мамуре, харфата и дајрињата.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Меѓу нив го барав изгаснатото злато на меките кадри.“
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Братучед ми Никола намрштено и незаинтересирано гледаше, а Кристина чепкаше во ресите на мекиот килим.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Кога не мрдав и не мислев многу на него, стомакот како да не го чувствував.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Но Роско остана да лежи со потпрена муцка на меките шепи.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Ми стана криво дека толку се прави важен, но ништо не реков, зашто и му се може: автото е голема работа. Не може секој да го има.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Се сместивме на меките црвени седишта. „Како фотелја!“ извика Ташко и подрипна.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
И правдина е да се прави важен.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)