на (предл.) - изгорен (прид.)

Бојата на изгорените цветови попреку и гласот на перачките нагоре прават крст што сени врз изгореното поле.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Горе, на изгорените ѕидишта од неговата куќа, со неколку мајстори, беше качен чичко Евто.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Живци. Се заплеткал нервниот систем и примирисува на изгорено.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ноќта народот полегна на бреговите на Езерската земја А кога се разбуди забележа мирис на исгорено жито И многу смолница и планина скршена од магли.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
Се шири мирис на изгорена крпа.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
На изгореното срце и окото му е суво. Не пушта солза и да го молиш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Од ден на ден оваа мисла Стале ја ширеше по сите околни села и почна редовно да се вртка околу дабот и кладенецот Илинец, каде што сопственицата — сега вдовица, — Трна, секој Илинден колеше по едно имањце како на вакавиште да ѝ го пази свети Илија последното детенце Петка, бидејќи пред некоја и друга година беше умрел мажот и Стале и три постари деца, та Пецето ѝ беше единствената надеж на изгорената мајка.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)