на (предл.) - вознемирен (прид.)

Тоа беше намерата на вознемирената Трајчеица.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Иако не умее да ги прочита, Константин знае што тие означуваат: тоа се еврејски записи на имињата и презимињата, епитетите, датумите на раѓањата и на смртта и епитафските пораки на надгробните споменици од луѓе закопани, некои и претворени во прав и пепел, на штипските еврејски гробишта, од тој бизарен мермерен мајдан на завршени човечки судбини, од тој неколку стотици години стар скаменет дел од штипското градско сеќавање од каде се земени старите надгробни плочи на вознемирените покојници и се вградени во основата на базенот од Кежовица, бањата со лековити термални води.  Тие води не му помагаат на Константин.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Меѓу трските ми се подава една човечка глава, се ниша на вознемирената водена струја.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Значи, и таа се посомневала во постоењето на поголемо шаренило во љубовниот животот на нејзиниот Генерал.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)