на (предл.) - штица (имн.)

Наредните денови по доаѓањето, Богдан започна да ја средува куќата, да ја чисти, да го брише правот и пајажината, да ги брише црнилата на прозорците за да влезе светлина, да ја осветли мрачноста внатре; го истружи подот и им го врати на штиците изгубениот изглед и сјај; ги вароса ѕидовите на собата и внесе свеж здив; го измачка со малтер ѕидот кај водарникот што го изела влагата; ги ископа оние влажни, позеленети флеки на некои места на ѕидовите што не ги покриваше и обелуваше варта и кои му личеа и го потсетуваа на земјата што ја врвел и повторно ги малтериса и вароса; ја подмачка вратата да не чкрипат резињата, ги дотера прозорците да се отвораат и затвораат; ги поправи федерите на креветот да не пропаѓаат.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Јас не само што ги слушав, туку го гледав и морето, му го слушав дишењето, ги слушав криците на галебите и крцкањето на штиците од галиите.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Ги редеше на штицата коцкестите резанки бел леб за сендвичи, ги премачкуваше со путер и од нив направи сендвичи.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
ЗАФИР: (Го зема Костадина во заштита). Уште малку, чорбаџи Аранѓеле...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Работат молчешкум. Зафир мери тесто, а друг, оформено во лебови, го реди на штиците. Наскоро доаѓа чорбаџи Аранѓел).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
- Арсо наеднаш молкнува. Потиснат од умор тој се издолжува на штиците и заспива.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ми дојде згодно барем и да пресечам едно од дапчињата таму за потпир на штиците при шелувањето околу гробот.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Сигурно од долгото лежење на штиците.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Многу време стојал Силјан на суво фатен на штицата и сѐ му се чинело оти се носи на море.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Неговиот другар со кого во болницата лежеа во ист кревет, со забите го кине копчето на џепчето од блузата, зашто двете раце и градниот кош му се изврзани со завои, ја вади со заби сликата на која му се жена му и син му и ја моли сестрата да му ја запне на штиците од вагонот; погледнува во сликата и испушта душа.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Скокањето од одарот на штиците ни малку не ѝ помогна, тоа дури не се ни приближуваше до напорите што ги имаше преку ден на работа, ја немаше Риса на Дине за да ја поучи, а ни Тина Гледачката, мајка ѝ на Ангелина, која кога не гаташе им помагаше на момите да не се срамуваат пред да удри тапанот.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Таа беше од едната страна на штицата, а детето од другата.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Снаа му ги донесе склопците, Евто ги отвори и тури пиперна сол на штицата.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Евто зеде една штица, ја избриша и го истури качамакот на штицата.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)