на (предл.) - школо (имн.)

Еееј, докаде достигнаме ние мариовците! Ни по градишчата чупињата не одат на школо, а ние во Мариово тргнаме веќе.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Сите букви ги знаеше уште лани, бидејќи неговите врсници заодија уште лани на школо, та тој, кое од дома, од татка му, кое од другарите, научи да чита и смета токму со нив.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Се врткаше тука особено во времето кога младите одат на школо и, околу пладне, кога се враќаат.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Да ги добиев вчера, да ги добиев макар денеска пред тргање на школо, јас ќе го предварев овој удар што не лесно се залечува, немаше печат на катадневна потсмешливост да се одбележи на оној убав лик што го носев во себе.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
На школо, на улица, на излети, на гости - сѐ со новото палто. Шест месеци не го симна од себеси!
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
И нешто од носењето, но повеќе од сонцето и прашината, - палтото избледе и некако потемни, што можеше најарно да се забележи кога ќе се кренеше реверот или низ малиот процеп на испараниот астар. Но ништо за тоа.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Митко би ставил дрва, та тоа е барем лесно, но зошто да му се покори на еден Сашо, кој ни на школо не оди!
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
- Јас треба да учам. А ти си мал и не одиш на школо.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
И така алето ги спои двајцата и доведе до неговото прекинување на школото, до свадба, до рано женење.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Бившиот учител, несреќен заради затворањето на школото, презема на себе да се изгради цвеќарница што ќе помогне да заживее Сарајаново и, еден ден, можеби да се отвори пак училиштето.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Митра ја видоа крај крупниот Дончо и Перса во себе помисли Прости ми, Боже, ама Дончо како да ја довел баба си за на школо!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Што се однесува до жена му, таа не би можела да има влијание и никаков контакт со управата на средноекономско училиште, освен ако нејзиниот директор немал некоја деловна врска или дамнешно другарство со директорот на школото.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Уште веднаш ќе откријам, иако предвреме, дека вечерта, кога низ затворената врата од вториот кат на "мојата" соба го слушнав гласното ’рчење на тетин ми, до некоја мера сфатив зошто спиечкиот распоред е таков каков што беше.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Па, лето е! Не мора да оди на школо!
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Децата се среќни во виртуелен свет на школо се активни, добивајќи пет па пет...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)