Во наредниот миг ќе го чуе тропањето на чизмите пред вратата.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
На шестиот ден од Неделата на омразата, по парадите, говорите, извикувањата, пеењето, транспарентите, постерите, филмовите, восочните фигури, удирањето на тапаните и завивањето на трубите, по тропотот на чизми во марш, чкрипењето на гасениците на тенковите, брчењето на бројните авиони, пукотот на топовите, по шест дена исполнети со сето тоа, кога големиот оргазам наближуваше до својот климакс, а општата омраза спрема Евразија завршуваше во таков делириум што толпата, само да можеше да ги дограби оние две илјади евразиски воени заробеници што требаше да бидат јавно обесени на последниот ден од прославата, без секакво сомнение ќе ги раскинеше на парчиња со сопствени раце - токму во тој момент беше објавено дека Океанија сепак не била во војна со Евразија.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Однадвор допре тропот на чизми во марш. Железната врата се отвори со тресок.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Во ходникот се слушна тежок тропот на чизми.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Одоздола се слушаше тропање на чизми, во куќата и околу неа.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Утробата на Винстон се преврте. Наскоро, многу наскоро, можеби за пет минути, можеби сега, тропотот на чизмите ќе значи дека дошол неговиот ред.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Женската варијанта на чизмите беше речиси до колена, а оние на Александар на десетина сантиметри над глуждовите.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)