И токму во часот кога, откако се ослади со локумот, се пресегна по Коранот, се огласија харемкините, некоја свиреше на ут, другите пееја.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Сакам да те видам, да ти станам пријател.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Можеби ја посоветува да си го прибере болното место со мек облак. Ајде, умна птицо, малку да си позборуваме, му реков на утот во себе.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Те слушнав, безгласно му одговори утот. Како ќе зборуваме – немтуречки?
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Слетај ми на дланка, му се обратив на утот, пак со мисла.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)