на (предл.) - уметник (имн.)

Како и да е, Giancarlo Politi, главен уредник на Flash Art, ги гледа работите во друга светлина.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Во написот „Слобода на Бренер во име на уметноста“, тој вели: „Според мое мислење, затворањето на Бренер е навреда за слободата на изразување на уметникот и исто така и репресивен чин.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Некому му исекоа премрзнат палец, другему стапало, треќему сите пет прста на ногата, а на уметникот половина стапало. Потоа ги фрлија в затвор.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Да, беше налик љубов на учител кон ученик, како љубов на уметникот кон своето дело ... по малку надмена, горда, од друга страна сервилна, бидејќи во тој однос не знаете кој кого го поседува. Брутално посесивна ...
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Мајката го крева погледот и го управува само за миг на уметникот.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Незгодата е овде што критичката мисла засега едно дете, изведено не по свое барање да го ценат, а како што му се чини на уметникот, кој е сега готов да мине во друга крајност, некако силум привлечено во вителот на оние суетни работи околу кои се ломат амбициите на големите.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
А сега, повторно во твојот роден град, во Клубот на уметниците исполнет со твоите бои, на твојата секогаш преполна маса (на ококорените сомнителни очи) не покажувај им го сонцето во десниот џеб од панталоните, ниту пак жолтите облаци во шлицот.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Во обата случаи, на уметникот што пости и анорексикот, битно е дека тие го требаат големиот Друг којшто набљудува што тие прават и когошто се обидуваат да го уверат дека можат да одат уште понатаму во сопственото жртвување.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Изложбата од МОТ-овата јапонска повоена уметничка збирка - најголема во светот - вклучува дела на уметници малку познати на меѓународната сцена, како: Mokuma Ki- kuhata, Tomio Miki и Natsuyuki Nakanishi.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Повеќе личеше на работник одошто на уметник.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
За интересирањето на уметниците за материите кои предизвикуваат психоделични промени на свеста можеби најголема заслуга има Олдос Хаксли, кој вели: “...едно сончево мајско утро проголтав четири десетини од грам мескалин растворен во вода и седнав да ги чекам резултатите”, потајно надевајќи се дека ќе успее да ги посети световите кои на Блејк, Сведенборг (Swedenborg) или на Јохан Себастијан Бах им беа дом.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Под дејството на психоделичните дроги се зголемува и се изострува концентрацијата за одредена задача, способноста за визуализација на проблемите во нивниот најширок контекст, се редуцираат инхибициите, се зголемува енергијата и одлучноста, а сето тоа му е неопходно на уметникот за време на творечкиот процес.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Првите цртежи на уметникот прикажуваат бикови и тореадори.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Имајќи го во обзир градот домаќин, човек помислува дека организаторите на изложбата можеле да ја употребат фотографијата на Дишан во гондола за плакатот или за насловната страна на каталогот на изложбата, но наместо тоа, ни беше репрезентирана колор репродукција на Дишановото ремек-дело, “Невестата соблечена гола од нејзините додворувачи”, попознато под името “Големото стакло”, со фотографија на еден венецијски залив во позадината.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Изложбата и каталогот се така уредени да го презентираат животот и опусот на уметникот на еден јасен и систематичен начин, избегнувајќи ги елаборираните теоретски конструкции и произволните интерпретации што ги карактеризираа студиите за Дишан во последниве три декади, и кои всушност го спречуваа нашето разбирање на делата на овој уметник.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
И покрај сите признанија за организаторите за вклучувањето на практично сите информации за животот и уметноста на Дишан што им биле достапни, нивната изложба сепак има значителни слабости - не успева да открие еден од најважните елементи во делата на Дишан: неговата суптилна смисла за хумор.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Со исклучок на неколку документарни фотографии - како онаа славната на која Дишан чучнат на клупа во еден парк во близина на Париз прави ѓаволеста гримаса на ококорено исклештен монструм - на кои се наѕира само трага на овој аспект на уметникот.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Колку што изложбата беше исцрпна, исто толку и нејзините организатори - Понтус Хултен (консултант за современа уметност во Палацо Граси) и Џенифер Гоф - Купер и Жак Камон (трудољубиви Дишанови изучувачи цели 15 години) - беа брзи во пренагласувањето дека намерата не им била да направат преобемна ретроспектива. 104 Margina #4-5 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Единствен визуелен документ што го имаме за неговиот престој таму е една фотографија на уметникот, седнат во гондола, што ја снимила Дрејер: облечен во костум и вратоврска, седи удобно, но со некој збунет израз на лицето.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Пролетта 1926 година Марсел Дишан престојуваше неколку дена во Венеција со американската колекционерка Кетрин Дрејер.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Јукстапозицијата е во согласност со желбата на уметникот нештата од природата да бидат гледани низ заплетканите детали на неговата сложена конструкција, дело кое има интенција да претставува механичка метафора за меѓучовечките сексуални односи.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Четката на уметникот како да ги одредила маргините на студенилото на човековата душа.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Четката на уметникот како да ги одредила маргините на студенилото на човековата душа.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Не поретко тој нѐ импресионира со својата техничка виртуозност и го привлекува нашето интересирање со своите иновативни експерименти што ја возбудуваат публиката, навредувајќи нѐ со својата безгрижна незаинтересираност за светоста на уметноста и за митската фигура на уметникот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во светлина на обновената уметничка фигурација, се чини дека тој, како добар домаќин на своите современици, го подготви патот за враќање во живот на обидите за синтетизирање и помирување на фигуративната ликовност и експресивната употреба на медиумот - навистина, голем број од Риверсовите платна од 1950-тите и 1960-тите, во контекст на современите слики делуваат фантастично свежо и витално.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Неговите експериментални техники и присвојувањето на ортодоксните медии сега се општи места, и никој не се буни премногу ако уметничкото дело е сирово или измешано, сѐ додека уметнковата мотивација е силна и неговата сериозност не се доведува во прашање. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 234
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Уметноста што е навредувачка, конфронтирачка и брутална, се појави во ерата на бунтот против студенилото на формалистите, и во таквата атмосфера Риверс се вклопува совршено, ако не и пророчки.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Огледало на природата, магијата на светоста божја... Ко дијамант од живо сребро на патот до сите искушенија ќе го открие лавиринтот на непреодноста на сите неоткриени нитки, но забележани од времето, од сончевиот отсјај, од очите на уметникот...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Како “oneste signore” тие владееле со општеството, а на уметниците им служеле како модели.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Проститутките користеле грчки имиња.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Познати се неговите романи Портрет на уметникот во младоста (1916), Улис (1922) и Финегановото бдеење (1939), потоа збирката раскази Даблинци (1914), поетската збирка Камерна музика (1907) и драмата Прогонети (1918).
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Боледува од туберкулоза и умира во својата 41 година во еден санаториум во близина на Виена.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Среде наполеоновската окупација, во климата на патетичниот полет и жестокиот национализам, Гете ја разобличуваше систематската верност на уметникот кон својата татковина.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Задачата на уметникот сигурно и денес не е неа да ја премолчува туку отворено и вистинито да ја кажува.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Задачата на уметникот беше да „се имитира природата, нејзиниот начин на дејствување“, според Џон Кејџ - да се мисли на начините на справување со звукот предводени од инстинктот за убавото „развивање“, а не од вкусот за добрата (пријатна) музика.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
А денес, тоа е начинот на кој речиси сите работат. Дали таквата улога ќе биде релевантна за сите сорти на уметници?
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
ПИСАТЕЛОТ: Му даваме збор на уметникот Куприков.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Заедничката карактеристика на уметниците од КоБрА е нивната тенденција кон слободна експресија на себеси, преку директна и сетилна интеракција со светот, демонстрирана во начинот на кој тие ги обработуваа сликите и ги комбинираа материјалите. Margina #21 [1995] | okno.mk 111
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Восхитот на КоБрА уметниците кон свежината на детската визија предизвика богата непосредна соработка меѓу нив и децата.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Интервенцијата беше врз основа на исклучок во законот за имиграција со кој им се овозможува на странски уметници да останат во Австрија сѐ додека тие можат да издржуваат од својата уметничка дејност. WochenKlausur најде спонзори за странските уметници (бегалци) кои ја нарачаа нивната „социјална пластика“.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Темата на уметничките дела беше одлучена во соработка со хуманитарна организација, која подоцна испрати странска помош за земјата на потекло на уметникот.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)