Имено, се признава дека луѓето поседуваат различни биоритмови и навики и дека со тоа всушност се создаваат и мешаните форми на стиловиве.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Она што е особено интересно во оваа класификација е тоа што таа мошне се потпира на реалноста.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Ако ова се знае, тогаш е јасно зошто една иста личност може да “варира” во стиловите и повремено во неа да постојат повеќе стилови.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Peter Krieger ЕКСПРЕСИОНИЗМОТ - ПОЧЕТОК НА МОДЕРНАТА ВО ГЕРМАНИЈА (краток преглед на дејствувањето на групата „Brücke”) Зборот ‘експресионизам’ како поим на стил во Германија прв пат е употребен 1911 година во каталогот на берлинската сецесија за еден прилог за француски уметници од Матис до Пикасо, а почнувајќи од Херварт Валден, покривајќи ја целокупноста на сите модерни струења.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Иако во раните години на деветнаесеттиот век оваа дејност беше ценета и се сметаше за сериозен и корисен метод во процесот на истражување и обликување на стилот на писателот, многу повеќе отколку што тоа било пракса во изминатите векови, постоеше уште една струја со тенденција да направи пресврт во статусот на преведувачот.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Изучувањето на општествените практики, на естетските практики, на стиловите, на вкусовите и на чувствата – анализирани за да се разоткријат нивните внатрешни структури, формална логика, културно дејствување, значење и распространетост – би можело да овозможи алтернативен и свеж пристап кон човековиот субјективитет.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Во некои случаи можеби би била доволна некоја контекстуална студија на стиловите на дизајните и на нивната историја за да се расчисти мистеријата на нашите инстинктивни реакции кон поединечни предмети така што ќе се укаже на културните традиции на кои алудираат тие предмети, на родословието на претставувањата од кои потекнуваат и на мрежата од асоцијации на кои се надоврзуваат за да ги создадат своите значења и за да се здобијат со конкретните општествени значења што ги изразуваат.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Во сиве наведени мислења, кои се, во основа идентични, се забележува дека основното сознание води кон една одредена генерализација: суштинските вредности прозата на Чинго ги остварува во доменот на стилот.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Од друга страна:
озонскиот ѕид е пробиен
пролетта без пролет
од студ не се чувствува
должината на денот
оваа 1991 година
ни една ноќ без војна
и сѐ така:
сликите без перспектива
од којашто би изгледале
стварите нестварно
обичниот свет необично
без контекст во којшто би прозбориле
без светлост со којашто би нѐ магепсале
а нема уметност, нели (!)
агол на гледање ако нема
ако нема прекумерност
особеност
ако не шушне духот
ако не се поместат границите
видливото;
јазикот нагрден
сетилото за говор закржлавено
граматиката без усет за ред
ој додо додо ле
„со цел уривање на системот“
„во името на слободата“
„прашање на стилот“
„во претходниот ден“
„голем број на бегалците
на исчезнатите...“
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)