на (предл.) - спомен (имн.)

Оддиплувај ги листовите на споменот и стегај душа... стегај срце, секогаш така велеа нашите стари, велеа, кутрите и болката ја преточуваа во песна...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ах, мајче, клопчето е малечко и конецот се ниже како судбата наша вчера и денес.... отпуштај конец... оддиплувај ги пожолтените листови на споменот и место молитви и блазосувања, проколнувај...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
На споменот на Големиот Брат израз на млака заинтересираност прелета преку лицето на Винстон.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
И после животната далга потребна е инкарнација на душата, евокација и ескалација на спомените од детството, необична синхронизација и еквалибриум на вкусовите и возбудливите задоволства насекојдневието, валоризација на фасцинантното патување низ животот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Не сум заробеник на спомените, сето она што го перцепира моето око и ги впива во себе прозаичните секојдневни доживувања и илуминации, создава во мене катарзичен порив, ундулација на чувствата, а филтерот се фабулозни увертири на секојдневните драми.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Во свежите и остри утра и уште постудените ноќи сјајот во едни веќе далечни очи ме запозна со топлата страна на студот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Само неколку часови номадска мисловна осаменост и моите еруптивни мисли и незауздани чувства ќе си го најдат патот, целосна метармофоза на осаменоста.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Но, колку што се напрега да го најде излезот од лавиринтот на спомените, тој толку повеќе останува пооддалечен од вистинските, барани спомени.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
ЗАМИНУВАЊЕ ОД ГРАДИНАТА Посакав да ја затворам градината да ја заклучам со катанецот на сонот со лостот на споменот со синџирот на љубовта.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Во него се рони јатото на спомените.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Александар уште се смрзнуваше на споменот на посетата на Дарко во логорот.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Просто- немаат сенки на спомени ни тиха тага по шумолита зрела 'рж.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Копач на спомени и слаба волја. Хамлет, Отело.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Инаку зар немаше да сме уште понесреќни поради големиот број испразнети рамки што ќе ни се нишаа пред тоа зачудено око на споменот?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Инаку, за да навратам на таа циркуска точка најмногу придонесе неочекуваното вплеткување во неа на доктор Пачев.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Но иако строго наменска и поттикната од желбата да се потисне траурното во нас, таа лошо смислена приказна исплива од ноќната река на спомените додека бдеев на прозорецот многу месеци потоа.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Пред сѐ, тука е проблесокот на спомените од детството.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
По патот син што тоне во долината со од на мали питоми инсекти берачките на спомени поминаа.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Ветровите што со тебе ноќевале излетаа ко црвени пеперуги Патува сега таа румена шума таа добра сенка на твојата смиреност таа ведра чадовина О ружо на пладнето дали тоа во нас се населува нова вртоглавица Во белиот камен покрај патот израснува еден румен знак Твојот цут во каменот се враќа Дали е тоа предзнак и за нас што дојдовме многу од далеку во тихиот предел на спомените.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Кај човека потребата да им се сврти на спомените обично доаѓа подоцна. И тоа колку подоцна толку подобро. Илјада пати го имам речено ова.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Споменот ја има способноста дури и на најсветлата улица, измиена до коска од бистрата сончевина, да му понуди на споменот дамнешни простории и во нив мали осветлени витрини по кои погледот шета и ги пребира необичните скапоцени предмети.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Не беше лесно да се адаптира логиката на спомените во одамна збиднатите времиња, со прагматичните цели на Татко и на Мајка.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)