на (предл.) - солза (имн.)

Седи Крстовица потпрена врз студениот камен и низ солзите се се мачи да продре во далечината во која низ замаглината на солзите се појавува нејзината куќа.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
А од каде солзи? Солзите се луксуз сега, сѐ стана луксуз замене освен чекорот во снегот, кој врвеше тихо, па молкум ме сопнуваше пред навирот на солзи...
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Штедроста на солзиве како да ми го предвестуваат полетувањето.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Некоја сила му ги растави клепките и тој остро ги насочи своите презриво тажни очи кон оние што сакаа да ја видат неговата малодушност, страв и покаеност и треперењето на солзите.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Мирисаше на зрели, сочни лубеници. И на солзи.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Така, полека, низ превезот на солзите, од збор до збор, влегува во него, поминува низ него, а ништо конкретно.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Мачно ни беше патувањето по патиштата на плачот, на солзите и страдањето, по патиштата од кои немаше враќање, по патиштата на битисувањето и изгубената надеж...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
На закажаната средба со идната љубена отиде со потрошена залиха на солзи.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Виножито, на солзите дождовни распрскување маглина од дожд и сонце, и пурпурна пајажина на небото што се влече од крај до крај, возбуда, среќа, во овој неспокоен крај.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Во крчмата под балконот музичарите по стопати им ја пеат на туристите Ел кондор паса а локалните бунтовници покажуваат со погледот кон тенкот пред претседателската палата, шепотејќи ги пребројуваат коските во Сан Франциско и веќе за утре го најавуваат формирањето на највисоката комисија за испитување на потеклото на солзите и на тишината.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)