Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

на (предл.) - секира (имн.)

Зашто не сакаше да се замери, но и со волја ја работеше работата:како што го слушаше кљакањето на секирите во шумата така му се чинеше оти е во брезничка планина, со свои луѓе, по дрва, како што имаа обичај групно да одат.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Го игравме танцот на сонцето, небото растеше низводно, на секирата ѝ даривме трупци, на гитарата дланки плускави.

„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)

Во шумата татни удар на секира.

„Липа“ од Матеја Матевски (1980)

Можеби цел час ечеше гората од ударите на секирата, а потоа момчето слезе до потокот и почна да ги зема трупците и еден по еден да ги пренесува во стреата што беше залепена до јужниот ѕид од колибата.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Дрвото беше толку тврдо, толку суво, што ударите на секирата во него како да не беа допир меѓу челик и дрво, туку судир на челик со челик.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Се сети на секирата, која во ваква прилика би била попогодно оружје, но не ја најде на вообичаеното место.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Во Заветна, низ папратот ечеа ѕвонци и клапки, од кај Дуковската колиба одекнуваа удари на секира, а штурците ја почнуваа својата песна, славејќи го уште од рано убавиот ден.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Некои веднаш го заборавиле, некои продолжувале да го мразат.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Тој минувал со палец преку острицата на секирата.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Прстите на десната рака како да сакале да исцедат капка од дршката на секирата.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Тогаш игуменијата се сетила за нешто што не го спомнувала до тој ден.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Им ги покажав дамките на секирата и им кажав зошто дождот се цеди од мојот таван а не низ долгото грло на олукот.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Врз дамките на секирата паѓаат нови дамки. Црвени, блескави. И преку ѕидот. И врз чергата.