на (предл.) - свиок (имн.)

Некој умира од грижа на совест, некој умира во немаштија и беда сотрен од братот на свиок , под стрели зборови, оси рој. Од несовест, неморал и злотовор.
„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)
И во ниеден миг не можеше да си замисли како тие, се уште деца, можат да гинат, да ги распарчуваат топовски гранати, да ги жнеат рафали.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Јас нагазив. И одеднаш пред мене се појави камион. На свиокот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Најчесто излегуваше на ритчето, крај гробиштата, и оттаму ги гледаше бараките, коњушниците и луѓето што по цел ден се сноваа де ваму, де таму; долгите црни редови пред казаните.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Дедото Петко за местото се пазарел со Буровица, го платил со единаесет жолтици и кога таа еден пазарен ден тргнала за Воден да му го препише местото, на Белојаса, на свиокот од патот, на најлошото место, коњот се сопнал и таа одлетала во реката. Од таму ја донеле на леса, ама мртва.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Пајтончето прусаше по патот, потсвирнуваше со гумите на свиоците и поткашлуваше со моторот на угорниците.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Се спуштавме по таа страна на Галичица како одврзано летало, клацкајќи се на свиоците како балоните во багажникот, а кога слеговме на Преспа не продолживме кон Отешево туку свртивме кон Стење.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Следејќи го владеењето одблиску во медитеранските источни пространства, како амбасадор, имав прилики да се соочам со владетели кои во владеењето ја избираа првата линија, која би водела неизбежно кон напредокот но и други кои се препуштаа на свиоци кон непознатото, неизвесното, со обиди да ја извишат кривата на владеењето повеќе од нивната реална моќ...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Со разум може да се гарантира напредокот на земјата, но најчесто жртвите на големите идеали, кои често завршуваат и во илузии, идеалите си имаат работа со историјата...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Таму на свиокот од патот кога ни рекоа дека само до тука можеме да одиме со вас, застанавме на угорнинката.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Пладнето заминавме од Езерец. На свиокот, пред мостот го слушнавме одвај чујното ѕвонење на камбаната на црквата Свети Никола, чиниш ни кажуваше дека нема умирање и исчезнување на човекот се додека за него трае споменот...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Тоа попладне се спуштавме со санки по улицата; сите тетки на една санка, а јас пред сите, тебе те држам во скутот, а долу, на свиокот кај Пинговци, санката излета од улицата и се стркалавме сите во снегот како лубеници.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)