на (предл.) - рожба (имн.)

А нам ни ја пресекоја радоста и ни отворија рана, болна, сечена, тешка, отворена рана... рана на срцето и рана на душата, рана што не се гои, и при секое спомнување на рожбата боли, се отвора, се обновува и крвари, гори и пече.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Две жени - две мајки... Од нивните очи зрачи и блика длабока размисла за судбината на рожбите и страв и исчекување и огромната и насушната желба чедата да се живи и здрави.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Па нели заедно треба да го чекаат мигот на рожбата. Несвесно се фати за стомакот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Гласот на рожбата и мекањето на козлето се слушаа едновремено.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Така, како што, во духот на традицијата во семејството, на рожбите им дававме неутрални имиња, немаше причини сега така да не биде и со козата.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)