на (предл.) - пушка (имн.)

Луѓето трепереа од страв и претчувствуваа нешто лошо.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Нивните остри штикови, закачени на пушките, на утринското сонце блескотеа и се прелеваа.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Ги пречека целото село со пукање на пушки.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
— Аха, — промрмори Тренков. — Треба Никола во Крушево да се расправа со агите, не ќе бидат оние молњи од Прилеп, — ја приближи тој вистината и цела ноќ престоја потпрен на пушката под високиот даб на самиот врв на Становица.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Та, така Бешу а? Ошче не замирисал барутот — вие со Гулета а намачкате?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Држи го ти него на пушката? — му рече Толе на Трајка.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Девојки што од срам не можеа да погледаат човека в очи, корнеа камења од калдрмата, решително им се закануваа на суровите и мрачни полицајци, кои дојдоа со штиковите на пушките, пред куќата на протиница.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Образот му беше стиснат до студениот кундак на пушката, а прстот беше затегнат на чкрапалото.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Кога таа ноќ ги испратија во извидница, додека еден зад друг чекореа низ шумата, му се чинеше дека студи толку многу што прстите и преку ракавиците му се залепиле за студената цевка на пушката.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Ѕвечкањето на пушката, која преку неговото рамо се допираше до редениците во ритамот на неговиот чекор, беше сосема поинакво од ѕвечкањето на металот кога ги редеше теговите на шипките во теретаната.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Во темнината гледаше многу малку, одеше по сеќавање, по онаа линија меѓу дрвјата која секојдневно ја гледаше низ двогледот.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Бајонетот натакнат на пушката се наклонува час напред час назад во ритамот на чекорењето, одблеснува сонцето во него и стражарското лице, зажарено од залезот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Над мене стојат бугарски војници со штиковите на пушки.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И војводата го пречекува кај воденицине Чатлакови. Го зема на пушка и му излегува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Му правевме место на гостинот а тој, претпазливо спуштајќи го петлето на пушката, нѐ стеснува.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Лабавиот колан на пушката му се лизна од рамо, долгата цевка се заринка во јагликата и не ја откорна, туку ѝ ги растури златестите круни.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Настрана патриотскиот фолклор во кој врз географските карти на Франција истокот се прекрива со црнина, настрана децата што на бадник учат да пеат O, Tannenbaum! во слава на малите Алзашани, настрана школските одреди кои, со бајонети на пушките и со главите покриени со беретки со црвена туфна, дефилираат извикувајќи: „Алзас и Лорена ни ги земавте / но срцето нема да ни го грабнете“ - од тој пограничен сукоб избива еден вистински филозофски спор што останува со најголем значај.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
После денот шибна низ челичните цевки на пушките, ги избриша сенките на патролите и ги изми плочниците; а тој потече со тој млаз давејќи ја в грло својата пилеста смеа.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Додека Раиз ме информираше за настанатата ситуација, ќеркичката Јета се беше оттргнала од неговата рака и се беше доближила до војникот со бајонет на пушката.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Само разнобојното цветје го чуваше стариот ред и спокој. Гордоста на Раиз.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Прво го гледаш како се тркала во водата како морско прасе, потоа го гледаш низ нишанот на пушката од хеликоптерот, потоа беше целиот издупчен и морето околу него поцрвене и тој потона ненадејно како низ дупките да се наполнил со вода; Публиката се дереше од смеење кога потона.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во филозофијата, или религијата, или етиката, или политиката, два и два можеле да прават пет, но при дизајнирањето на пушка или на авион тие морале да прават четири.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
И веќе не говореше тој туку студената цевка на пушката: „Ќе бројам до три. Ако не се разоружаш, ќе пукам. Еден...“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Оние двајца Французи се вратија облечени, со ножеви на пушките.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Двајца италијански војници, со ножеви на пушките, одеа напред, а двајца назад.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Веќе беа среде во градот. Низ градот, со ножеви на пушките, врвеа италијански војници.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Блазе си ви, велам вам присои ладни, што чувте кај грми на пушките екот, пет векови гласат премрежиња страдни, вик јуначки сега прогласува векот!
„Локвата и Вињари“ од Лазар Поп Трајков (1903)
- Кога ќе речеш пушка, што ќе помислиш? - Тој со стапчето што го држи во левата рака покажа на пушката.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Употребата на пушката не е ништо друго туку само - што? – неочекувано падна прашањето и никој дури не се обиде да одговори.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Стој! - одекна во мракот младешки глас и се слушна репетирање на пушка.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Така некое време останавме таму, додека нашите веќе беа пристигнати во Прилеп, почнаа да се слушаат нивните истрели кои доаѓаа дури до нас.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Во тоа време стигна наредба да ги подготвиме бајонетите на пушките.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)