на (предл.) - претстава (имн.)

После перцепцијата на претставата, сфатив дека режисерот и не морал многу да се труди околу каузалитетот.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Многу режисери, за разлика од Флоренс, го третираат актерот како коавтор на претставата, дури некои кои имаат силна и интензивна врска со режисерот, се претвораат во центар на неговата естетика (на пример, Чеслак во „Беден театар“ на Гротовски).
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Постојано сум мислел дека објаснувањето за неуспехот на претставата со тоа дека публиката ништо не разбира- значи да се лажеш самиот себе“.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
- Режисерот за време на претставата: „Мрдаш. Не седиш мирно на столот. Поткашлуваш.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Ова ме наведува да се прашам што би напишале луѓето кои ги користат и чувствата и мислата истовремено, ако за тоа имаат можности на билетите или на некоја дозволена површина за пишување после гледањето на претставата продуцирана од наша театарска куќа, а во која токму во Годината на македонскиот јазик, се зборува на англиски?
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
На крајот да го кажам и ова: Актерите се клучниот сценски реалитет, но, одвреме-навреме, потребна е некаква Флоренс да ги потсетува да не прават будали од себе, особено кога не ќе можат да ја согледаат својата суштествена функција - коавтори на претставата.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Со таквите барања на екологијата се поклопува и постмодернистичкото отфрлање на претставите на власта, центризмот и антропоцентризмот и конститутивната подготвеност да се уважува надворешниот след на случувањата.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
На банкет–вечерата беа поканети главните актери на претставата со авторот и режисерот.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Во сите чинови на претставата во театрите, во музеите и вон нив се учествуваше во лов и преобраќање на вратената емигрантска душа.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Излеговме и ние од свечената сала. Надвор, до излегувањето на последниот присутен на претставата, останува полицискиот кордон.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Ќе му речев дека одамна ги знам тие воденици и дека многу го сакав животот во нив.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Значи други ми ја напишаа фирмата, не ја измислив јас!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ако побараше Даскалов да му објаснам што толку ме привлекува кај воденицине можев да бидам и многу поопширен а веројатно и појасен.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Знаеше во текот на претставата вешто да ја извози публиката на патешествие со многу такви пресврти.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Саше обожава театар. На претставата „Болва во уво“ бил веќе десет пати, на „Солунски патрдии“ можеби и повеќе.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
XXIII Не затворај ја вратата Не губи се во заборав... Махмуд Дарвиш Во моите дипломатски години во Картагина, како амбасадор во државата Палестина, како и во Тунис, беа од посебно значење во формирањето на претставата за Палестина, за нејзината борба за признавање и независност, за нејзиното движење на чело со Јасер Арафат, за личноста, животот и поезијата на Махмуд Дарвиш, овековечени со нашата прва средба во Струга, во август 1978 година, а потоа и со нашето долговечно и ненаметливо пријателство.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И оттогаш останав во трајно и ненаметливо пријателство со Махмуд Дарвиш, посебно со неговата судбина, која на одреден начин ме следеше и во моите дипломатски мисии, посебно како амбасадор во државата Палестина, која постоеше посилно во надежите на нејзините поданици отколку во реалноста...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Животот е проба на духовната претстава -Човекот, создавајќи слика, претстава за светот, во животот која е проба на претставата за која не се знае дали и кога ќе се игра, цел живот се обидува да го пронајде најдоброто.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)