на (предл.) - поштар (имн.)

Колку изминуваа деновите, за Марија, доаѓањето на поштарот со писмо стануваше нешто решавачко. Судбоносно.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
А потоа наеднаш почна да се смее.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Избезумена, истрча од собата. Го грабна пликото од рацете на поштарот од судот.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
„На жената од над амбисот мислиш?” праша мајка ми додека седнуваше да се потпише во бележникот на поштарот за примените пари.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Е, после ќе те одерат така добро што и твоите внуци ќе им плаќаат оштета на внуците на поштарот.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Ниту бараниот каталог ниту некаков одговор стигнуваше. Постојано му здодевавме на поштарот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)