на (предл.) - пофалба (имн.)

Прво зборуваа воздржано за премиерата, небаре од гледиште на гледалиштето; потоа поминаа на пофалби за работата на режисерот како негово дебѝ, па на комплименти и признанија за улогите на колегите во одделните сцени, за на крај да завршат со бесрамно откриени самопофалби што кулминираа повеќе со дерење одошто со пеење, поправо со разногласје колку грло ги држи.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Се изнаслушавме и на лелеци и на офки, на пофалби и на прокуди, на благослови и на проклетства.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)