на (предл.) - плочник (имн.)

Играта во која влегувавме, голи и топли, беше единствениот начин да го скријам чувството на сожалување кон Ема која таа тмурна ноќ во која паѓаше студен дожд (впиени еден во друг слушавме како се исцедува и во рамномерен интервал тропа вода во олукот, а потоа се распрснуваа на плочникот, како кога марта упорно настојува да ја продолжи до некаков бескрај досадната морничава зима), беше нестварна и лесно предадена на мракот, во обид (не рационален, во тоа бев убеден) да и се открадне на стварноста и да заживее нов живот, во некој негов сѐ уште неоткриен дел.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Трепкањата на рецките на плочникот под неговите нозе одминуваа незабележано и понесувајќи го.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
На почетокот од плоштадот една жена седеше на плочникот; едната рака ја имаше испружено за просење, со другата рака придржуваше дете.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Една старица седеше на прагот на една куќарка, и пееше песна за несреќна љубов.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Се загледав во неа, и видов како ја поткрева раката и ми мафна.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Неколку млади луѓе го шутираа расфрланото ѓубре. Еден пијан човек се превртуваше на плочникот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Беше човекот така сам, небаре поблизу до небото и до тишината на голото сиво пространство.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Беше сам на покривот, еден човек меѓу патинираните обезбоени пирамиди од покриви, посипани со исушен хумус по керамидите, еден осамен човек застанат над куќата и над улицата од која, одоздола идеше мирис на лесно живнување по пладневната замрсеност на плочниците, усвитени од пекот на јулското сонце, кое сега се кршеше зад аглите од повисоките куќи на работ од градот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Колку е мирно тука, помисли, така барем му се стори во првиот миг, а само да се заслушаше под тенката корка на бетонот од ова масивно куќиште.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)