на (предл.) - петица (имн.)

- Сенкичка мила! - слушна пак Арсо. Човекот се заврте на петици и се нафрли на стомната.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Од старчето се цедеше вода. Место обувки какви што им прилегаат на луѓето, на нозете имаше школки. По една на прстите и по една на петиците.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Погоре ќе речам друго: нешто ме набива на петицава, ме боцка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
На петиците ти се поткрева телото, а на прсти ти паѓа, се начекува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Пак истото ја прашав од збор до збор и пак таа остана во тесната рамка на прозорецот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се обидов да станам. Долго, со напрегање на бубачка, се отплеткував од волнената тежина на покривката и веќе седев кога девојката се сврте на петици, ги стисна дланките на гради и остана загледана во мене или во сенката зад мене.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се завртела на петици дива во својот пркос, сама и сепак посилна од нивната врела ламтежливост и пак се занишала во колковите враќајќи се во светот на своите тајни.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сама сум, со стар и глув свекор.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Небаре некое копито да му згазило на нозете, на прстите, на петиците.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)