на (предл.) - патување (имн.)

Летово со Консуело, кој е од околината на Макондо, на патување од Албанија минавме во Македонија преку границата близу Охридското Езеро кое е старо три милиони години и е многу длабоко.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Зашто желбите за насоката на патувањето беа различни: од Јадранското Море - дури до Австралија.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
107 За време на патувањето Кларк имал проблеми со воспоставувањето радиоврска со Каиро поради неисправни батерии. Ibidem. 108 Ibid.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
На картите со молив, одвај видливо, беа внесени правците на патувањата, бројки што означуваа растојанија и други што означуваа дати.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Заминува на патувања по Англија, Африка и Јужна Америка, кадешто работи сѐ и сешто.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Сепак, како од почетник не се очекуваше ни повеќе, особено и затоа што човекот беше фрустриран поради забраната да пие што му ја изрече Живко уште на почетокот на патувањево.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Само мал број на рекламни пораки се однесуваат на патувања (одмор за телото!), избор на кредитни картички (со кои телото ќе плати сѐ што консумирало) и слично.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
При крајот на патувањето, без да извлече наши, посебно мои позначајни реакции од кажаното, како еден вид заклучок рече: - Не брзајте, драги пријатели, со површни и еднострани заклучоци за да го објасните градењето бункери во нашата земја.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Кога и други домаќини во текот на патувањето ми ги упатува истите зборови дека „ме читале”, без никаков одговор на моето прашање, беше јасна наметната провокативна алузија.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Додека Х.Х. ја очекуваше мојата неизбежна реакција на својата провокација, ако не во моментот тогаш во подоцнежниот тек на патувањето, јас засилено пребарував во сеќавањето, во моите записи и книги објавени на албански јазик во Македонија и на Косово.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Сега и да молчиш до крајот на патувањето ништо не можеш да промениш. Си го рече своето...
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Како што се ближеше крајот на патувањето таа стануваше поагресивна низ постапките на Х.Х. и низ сите други видливи и невидливи соработници.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Тоа стануваше сѐ повидливо во преостанатиот тек на патувањето.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
XXIV Преостануваше да се издржи уште финалната етапа од патувањето: Влора, Саранда и Бутринт, па неизоставно Ѓирокастра, родниот град на Водачот и на крајот по род­ниот град Поградец, конечно да се појде кон границата. Сигурниот крај на патувањето!
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Вреди ли уште да пребарувам по тоа што сум го пишувал или да останам рамнодушен на провокациите, кои бездруго беа поврзани како во верижно коло со други, трети прашања, кои неизоставно ќе ми бидат поставени во текот на патувањето.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Бидејќи за хипертекстот е карактеристичен спојот меѓу текстуалниот, визуелниот, кинетичкиот и аудио елемент, во ваквите креативни игри беа вклучени: графички елементи, било цртани било оние што веќе се дадени во софтверот; промени на фонтовите биле користени да ги обележат различните гласови или гласовни елементи; користени се и посилно осветлени зборови, симболи и знаци над редот, маргиналии, мапи на пределите или мапи на патувањата; употребувани се и документи што не се типични за „онаа“ литература (статистички графикони, статии од весници, филмски сценарија, фотографии, бејзбол- карти, одредници од речници, омоти од рок- плочи, астролошки предвидувања, медицински и полициски извештаи...)
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
На патувањето на германскиот император му се придава политичко значење, меѓу другото и за македонските работи.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Расказот го примам како случка што потскажува дека на патувањето по животот најважно е да имаш исправен акумулатор во себе и тој, само тој, да ти овозможува услови за кратки и слатки задоволства во миговите на одмор.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Овој реквизит ѝ стана неодминлива алатка на патувањата.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Зошто патните торби не ме асоцираат на патувања туку на заминувања засекогаш, а никој во мојот живот не заминал, не отпатувал... само побегнал?
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Само неговата балканска оставина содржи седум илјади страници во седум томови, на којашто ѝ посветил дваесет години од својот живот...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски не беше задоволен од одговорот на Татко, кого, сепак, го сметаше за покомпетентен од себеси и продолжи: Бездруго не ја изуми Книгата на патувањата на знаменитиот патописец Евлија Челебија, кој трагаше по вистината на три континенти во XVII век.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И, еве денес ти ми го враќаш споменот на патувањето. – Знам, многу ти значеше тоа патување! – продолжи Татко. – Колку целиот живот на Балканот, ми значеше патувањето во Италија.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Тој продолжуваше да зборува за незавршениот круг, како симбол на патувањето на јагулите: - Движењето на јагулата, почитуван пријателе, симболизира еден кружен, временски тек.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
- Пред да ја обземе нагонот на патувањето, - продолжи Игор Лозински, - на патот кон обновата и смртта, јагулата има светло сребреникава боја, а во мигот на тргнувањето грбот ѝ станува темно зеленикав, речиси маслинест, за на крајот да стане црн, но сјаен, а од страните на мевот ја задржува светло сребренестата боја.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Оти, токму од тој ограничен перспективен агол на човековите инстиктивни воени дела, токму од аголот на тие инстиктивно артикулирани настани и ситуации за време на патувањето, низ тие доживувања на јунаците од ова дело, низ резонансите кои ликовите ги рефлектираат без да се свесни за тоа, авторот ќе успее да отслика една цела епопеја на бедотија на Балканските војни...
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Движењето коешто со сопствена волја минува низ просторот преминува во апсорпција со самиот простор - крај на отпорот, крај на самата сцена на патувањето (како што млазниот мотор веќе не е енергија на продирање во просторот, туку се придвижува така што пред себе создава празнина што го вшмукува, наместо, според традиционалната шема, да се потпре на отпорот на воздухот).
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Пустините и калифорнискиот песок секако дека најнапред предизвикуваат шок, но дури кога тој ќе мине настапува оној другиот сјај на патувањето, сјајот на претераната оддалеченост, неизбежната оддалеченост, бескрајот од безимени лица и раздалечини, или со одредено чудо создадени геолошки формации коишто всушност не сведочат за било чија волја, а притоа ја чуваат недопрена сликата на пореметувањето.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)