на (предл.) - одмор (имн.)

Расказот го примам како случка што потскажува дека на патувањето по животот најважно е да имаш исправен акумулатор во себе и тој, само тој, да ти овозможува услови за кратки и слатки задоволства во миговите на одмор.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
На одморите во десет и единаесет пак не може да ја види. Каде се сторило девојчево?
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Во девет Соколе е пред гимназиската ограда. Учениците се пуштени на одмор, дворот е шарен и жив.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Антички Македонец е личност која гледа српска Фарма, слуша Шако Полумента, гледа бугарска Планета, излага у Б2, а навечер ужива у турските серии, пцуе по грчките педери, а редовно иде на одмор на краци и се облака у циганска Шутка со наследената комунистичката пензија од дедо му кој наводно гинел у Ноб.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
И додека на екранот се појавуваа убавите планински пејсажи на пелистерските планински височини, спикерот заклучуваше: Ако сте тргнале на одмор или планирате одмор, не заборавајте дека во светот постои вакво убаво катче за одмор и толку гостољубиви луѓе, кои денес можат да се сретнат во приказните...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Во сите тие денови на училиште постојано избегнував да излегувам на одморите, за да не се сретнам со Вера.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
На одморот по вториот час, кој беше подолг од другите, ѝ се приближив, но не сакав ништо да ја прашам, ако таа сама не ми каже.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Кога наближи времето за патување на годишен одмор, едно утро Љупка и Сашко ѝ рекоа на мајка им: - Мамо, годинава некако не ни се оди на одмор...
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Се поднасмевна кога се сети на својот Харли, секогаш со две дисаѓи – едната за алиштата, а другата за гитарата.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Косата уште му беше речиси исто толку руса и густа колку и во младоста – колку само ја сакаа сите оние девојки во Југославија кога одеше таму на одмор.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
„Што се случува!“ „Одам на одмор“ рече таа. „Во Сан Диего?“ рече Марко.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Па сега, не ја пуштај ќерка ти на одмор!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Затоа, не попусто се вели: никогаш, ниту миг еден не пуштај ја душата своја на одмор и на ленивост, оти нечестивиот не спие, ни дење ни ноќе.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
- И јас утре заминувам на одмор. Одам во Охрид – рече тој.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Блазе си ти – ми излета. - Зошто, блазе си ми? Па и ти одиш во Маврово.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Оние луѓе гледаа да го искористат кусото време на одморите за да ја заситат малку својата глад, а тој - за да поработи, и тоа се повторуваше секој ден.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Беше надвор и чекаше. Изгледаше како најобичен техничар на одмор, во пластичен шорц и смешна Хавајска кошула врз која беа отпечатени зголемени слики на најдобрите микропроцесори на неговата фирма; благ мал човек, еден од оние што се опива со саке во барови каде продаваат минијатурни оризови кекси со додаток на морска трева.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Мојов само за политика. - Дури и на одмор.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Еднаш начу таков муабет во ходникот и толку се вознемири што беше безобразен со професорот по физика, свежо-оженетото прчле со голема брада, кое доаѓаше за време на одморот за да дискутираат за секции, задачи и часови, а патем и да си ги јадат заедно сендвичите со марула или туна.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Ние на факултет имаме историја на Англија.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Имав чичко учител, кој преку лето доаѓаше в село на одмор.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Ама во време на одморите бевме заедно во училишниот двор. Најчесто игравме брканица.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Тогаш учевме одвоено по одделенија - само девојчиња и само машки.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
На одморот, ја сретна Ирина во дворот. Ирина ја гушна што оздравела, што е добро и ѝ подаде цигара за да запали.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
- А можеби и не беше погреб. - Вујче се однесуваше, како да заминува на одмор. Таков впечаток понесов од разговорот со него - реков.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)