Ти со тие твои глупави дофрлувања ми одиш веќе на нерви.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Во новово време сите сме на работ на нервите и живеачката сѐ повеќе ја доживуваме како синџир од неуспешни реформи во кој ни се препелка чекорот кон лесно ветената иднина.
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)
Во секој случај тој ми оди на нерви.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Ако ми е тешко, вели, мене ми е тешко, не фаќај ме на нервите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Земјата, за која му требаше време да сфати како да се вслуша во неа, сега омекната до кал го слушаше него; му беше доста да ја допре онаа неуловлива нишка меѓу вивките на мозокот или вршките на нервот и потегот на зглобот или јаготките на прстите.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Арсо не може да го поднесува ова тмурно лице. Му оди на нерви.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)