на (предл.) - непце (имн.)

Потоа со врвот од јазикот го преземав и го прилепував на непцето, па го размазнував и со неопишлива сласт полека го голтав, држејќи ги очите што подолго затворени зашто така ми се чинеше дека насладата подолго ќе трае.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ќе се налапаат алчниците и ќе се растурат оторбешени, на сите страни носејќи ја на непца и во црева чумата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И порано ми доаѓаше вода во уста при помислата на неделните ручеци со пастрамајлија, чиј вкус од детството ми беше сочуван во најдлабоките клетки на непцето, но сега, по прв пат, некоја нездржлива сила ме натера да се облечам, да седнам во колата, по два часа непрекинато возење пристигнам во градот и во една од фурните да нарачам топла пастрамајлија.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Доколку некој богослужец и доброчинител не ги посипе мртовците со вар или со газија, доколку не ги запали од божји причини, преку ноќ на нив се нафрлуваат чакали, понекогаш бесен пес или престарен крмнак.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Внимателно, седнува крај неа, на крајот од креветот.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Патникот сѐ уште на непцето ја чувствува лутината на халапењос (се пишува со „ј“ на почетокот и капичка над „е“), зелени мексикански феферонки што ги проба попладнево кај Луис Алфонзо.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Книгата во која оживуваат и бајката, и фотографијата, и уживањето на непцето, и допирот.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)