Дури и сега јасно се сеќаваше на мирисот на градот – мирис на топли вафли со сладок сируп, кои му се топеа во устата додека низ толпите купувачи се пробиваше накај пристаништето.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
II. Веѓите му се набраа во онаа точка во која му се спојуваа, на средина, токму над свиениот нос, кога пак помисли на мирисот на морето во Тарс.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Најновово творештво ми е некаков тип рециклирање, некаква „пренамена” на веќе употребени, главно стари предмети, им го менувам контекстот, но не драстично како Дишан, на пример, туку, така, камелеонски, одвај видливо, некакви аранжмани што ја вклучуваат и димензијата на мирисот. 82 Margina #22 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)