на (предл.) - место (имн.)

Паднале на збор 'рсланот и чоекот, за кој од двата е појунак. 'Рсланот велел: - Јас сум појунак, бре човече, оти еднаш да те мавнам со ногава, ќе те сплескам тука на местото.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Немаше зошто – пред да јави момакот дека дошол некој од Брезница, тој беше тука, заедно со Дика и седеше на местото каде што после седеше Бошко.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Инцидент може да се нарече ситуацијата кога фиксираната камера во Vinyl падна од постолјето и беше вратена на место, а снимањето продолжи.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Ако имавте можност да го видите прес-материјалот, ќе видевте дека на местото бр.8 стои едно NOT VALID.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Борхесовиот заобиколен пат преку Хермес Трисмегист и митското потекло на Corpus Hermeticus е пат итро да се укаже на една маргинална, еретична традиција која исто така ја расеја метафората.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во таа прекрасна врева не забележавме дека одморот завршил и дека веќе влегла наставничката по македонски јазик.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Се сопна од разриената крстосница, на местото каде автопатот ја пресечуваше градската улица.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Внимателно ги собрав прстите напред и тие, со јаболчниците на предниот дел, формираа петтолисна детелина распослана на местото каде што започнуваше устинката со розова боја.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Тој пак и видел однекаде, отрчал со секирата — по врат на еден два брава, и кутнал на место. Му се загнале овчарите да го тепаат ама тој јунак, му а навртил секирата, та и еден од овчарите кутнал наместо и еве ти беља на целото село.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Дојдете вие плеќести црни мажи деца и неба и времиња -по коритото на оваа река да потече и вашата судбина на местото на овој мост извишен над вашето небидие да си прочитате: векувајте со мене!
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Присуството на гејови „во голем број е показател на културна подлога што е слободоумна и разновидна – а оттука и благотворна за креативноста“; тоа е и „знак дека местото е возбудливо, дека таму луѓето можат да се вклопат и да си бидат тоа што се“, дека таму „човечката клима“ е поволна и дека „квалитетот на местото“ претставува важна вредност за заедницата.12
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„ Ќе се сретнеме на место на кое не постои темнина“, му беше рекол тој.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но, може ли да се случи навистина утре да биде невеста што ми се претскажа во руво невестинско? (застанува на местото кај што ја сонува и си ја претставува).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Но во последниот момент, додека толпата сѐ уште ги приковуваше на место, нејзината рака ја побара неговата и набрзина ја стегна.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во некоја населба која се наоѓа на местото на некој Аеродром.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
„Не мислев на местово. Остварувањето на љубовта не е возможно меѓу лудите, затоа што во лудилото постои смртен страв од љубовта.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тој виновно се врти на местото, скришум гледа час во старецот, час во неговата жена која се движи лесно, нечујно, - ја реди табаката, да го почести со слатко.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Нерасонето, мижејќи, утврдуваш дека главата ти е сѐ уште на место, и разочарано, пцосто ја обвинуваш смртта за нејзината загрижувачка неагилност.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
По белите ѕидови немаше апостоли и ангели, туку со крфии заковани кадра на некои чичковци со строги погледи од зад големи окалки, а на местото од милата Богородица, една женичка во годините на мајка ѝ застаната на средината од ѕидот и со голема тетратка во рацете од каде ги вадеше имињата на децата.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Некои од луѓето со ужас зборуваа дека може земјата да пропадне на места и да нѐ потисне и нас.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Се плашам од сопствениот одраз во огледалото, го гледам тоа што несакам да го видам, а тоа што сакам да го видам е од другата страна на стварноста, нејзината опачина е моето вистинско лице.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Чувствуваше ли каење? Не, без сомнение, бидејќи ниту една црта од неговото лице не се мрдна. Тој стоеше како закован на место.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
На пример, законски права од осигурување во случај на невработеност, кај нас се: 1) паричен надоместок; 2) подготовка за вработување (обука, преквалификација или доквалификација); 3) право на здравствена заштита, во согласност со прописите за здравствена заштита; 4) право на пензиско и инвалидско осигурување, во согласност со прописите за ПИО на невработено лице корисник на паричен надоместок, на кое му недостасуваат најмногу до пет години пред исполнување услови за стекнување право на старосна пензија – а кое нема 15 години стаж на осигурување, до остварување на овој стаж; и 5) права на инвалидни лица за вработување со поволни услови во согласност со закон (чл. 54, ЗВОСН – неофицијален ПТ).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
И после, дедо му не е лош човек, го натерале и малку умот го лаже, но се ќе си дојде на местото ако го тргнат од патот Лумана.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Отиде до прозорецот, зеде некои хартии и по пликот што остана на местото братучедите знаеја дека тоа се книгите што ги донесоа тие самите за себе.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
И еден ден Раиз целосно го исекол фикусот, го раздели засекогаш од палмата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Повремено излегуваше од пртта, која на места веќе се црнееше, што беше знак дека снегот брзо се топи, излегуваше на неколку чекори преку сѐ уште високите бедеми од натрупаниот снег, и ја мереше неговата дебелина.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
До Балканските војни, првата и втората, Сојузничката против Турците и Меѓусојузничката, кога Србија и Грција стапија во сојуз против Бугарија и до крајот на првата Голема војна, светската, на местово на денешниве ливади под шумата се простираа надалеку прочуени лозја. Но војските и филоксерата ги уништија.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ѕидовите повторно ќе ги бојадисуваме, (Шукри заминува, гледам во нозете што ги вртат педалите, колку пати ќе му е потребно до аголот?), а на местото на орманот, ќе ставиме софа или нешто слично за седење (само 17 или 18, мене ми се чинеше подалеку), нешто комфорно, елегантно, а практично.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
Погледна во компјутерот пред себе. Курсорот трепкаше на местото каде што застана.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Карер го затвори гравираниот капак со иницијалите на дедо му, кои впрочем беа и негови иницијали, го врати на место стариот сребрен часовник и одново фрли поглед кон морската шир.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Ако сака тој, сполај му; едно од место — друг на место"! . . .
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И по тој случај не слика Милисав Поповиќ и на сите по една слика ни даде. За спомен на местото Лисичин Камен.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Од двете страни на местото по кое се поминува за да се оди кон свеќниците, пред олтарот, имаше по пет, едни како столови, ама не да седнеш туку со држачи да си ги поставиш рацете и со една штичка да си го потпреш задникот кога ќе ти дотекне да стоиш.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Братучедите ги закопаа нозете тука на место и не мрдаат- Србин се тегави колку што може и не може, а Шишман како камен се вкопа во макадамот.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Кога почна црквата да се поправа од гранатите што ја продупчија, се реши да се направи и нов иконостас на местото на стариот што изгоре.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
- И не доаѓам! – рече Николче и седна на место како закован и продолжи: - Ќе сум одел јас да му бацувам рака на едно јатаче.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
„Во вашето одделение секогаш вонредна состојба! Сите на места!“ конечно нѐ надвика.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Веднаш ќе дотрча на местото на очајот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Уште еден лош збор ако речеш за неа, ќе те отепам на место!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Заменете ги тие букви, на пример, со вашите имиња, во сите расположиви комбинации, од кои не би била исклучена можноста името од местото на буквата З да биде на местото од името на буквата А, и така натаму, до бескрај.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Останав на местото на кое бев, потпрена на ѕидот од една зграда. Корнев од ѕидот со ноктите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Куќата беше на местото на театаров. Оттаму мојата склоност кон глумата.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Маказар е во изборната единица број 24 и, бидејќи доаѓаат изборите за Парламентот, иако датумот уште не е одреден, историјата на местото ја поврзав со сегашноста, со карактеристиките на изборната единица и со можностите на политиката во овој реон.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Китан изгради куќа под каменоломот, на местото што му припадна од неговиот татко, при делбата со татко му од Танаил.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Терасата на ресторанот неочекувано се отвораше накај Јадранот, кој тука ненадејно се појавуваше сред градот, на место каде што човек најмалку би можел да го очекува, зашто тој впечатлив син блесок не користеше за ништо друго освен за да му го збогати шаренилото на боите на пазарот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Може сакаш, вели, на местото да те однесам. Ќе ги видиш коските и черепите што ги извади водата на видело
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Свети Никола златен, што ги ведриш и облачиш морињата, варди ни го и чувај ни го Анѓелета од секакво лошо; однеси ни го здрав и жив на местото.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Нема дилема - си помислив, многу скоро, можеби четврт час пред ние да стигнеме, на местово се гостела некоја мечка.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Кој се ослободил од мегаломанската фантазија дека судбината на Хрватска е нешто единствено на светот, нешто што ни е сфатливо само нам Хрватите во екстаза од сопственото национално чувство и што белосветските игноранти никогаш ни приближно нема да можат да го разберат, тој знае дека порано или подоцна на местото на овој самиот-себеси-направен аутизам ќе мора да настапи рационалното комуницирање со светот.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Празникот Преображение поминал и сега сѐ околу него е тивко и во неколкуте викенд- куќички поназад таму, на местото на некогашното големо село, е тивко.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Беше избришана одредбата дека инспекторот на трудот на сторителот на прекршокот му врачува покана за плаќање на глобата на местото на прекршокот (чл. 41 од ЗИДЗРО/септ.10).
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
На местото од „шерпи и кутљачи“, сега редам фини теглички од „помадици“ против брчки и длабоки бразди и се откажувам од гордото покажување на моето вистинско лице и времето испишано на него.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Но не било отака: на првото ливче, стоеше сосема верно она што Филозофот го растолмачи: крајот на прекинатата реченица: „Кога човек го гледа тој ѓавол, коските му штракаат, и посакува да се сокрие од него, на место невидливо, толку невидливо што...“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Се замеша веднаш Челебијата и не го даде на гавазите да го расипат на место.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тоа зашто никаде тука во близина, ни на местото што христијаните од Потковицата го одредија уште кога населбата нарасна, излезе од Дупка и се завкачи по падините на Станкоски Рид, и никаде на друго место во Потковицата нема подигнато црква ниту некој друг знак што да укажува дека на тие простори живеат христијани, или дека, воопшто, живеат луѓе, од бога дадени.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ја гледав шарата на одајчето со крупни листови, како јаворови, сразмерно поставени и со преливи на местата каде што е потребно.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Додека прислужникот на училиштето влегуваше и излегуваше да донесе кафе и ракија за честење, Комисијата ја објасни целта на своето доаѓање; кажа дека треба да изврши проверка на местата од овој пограничен реон: да се одбележат синорите, да се изврши маркирање на теренот срамнувајќи го со картата во која е уцртана границата, односно да се изврши разграничувањето меѓу двете држави.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Срната пак потскокна на место, само уште малку му потпобегна.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Ги вратија на местото под оревот. Стражарите сега не стоеја туку со пушките меѓу нозе седеа на камењето зад нив.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
И вистина, знам дека сите забелешки беа на место. Имаше право.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Но за нејзината мака не прашувај ја! Самата ќе ви ја раскаже.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Најпрвин забележал дека треварот се влече безволно и тромаво под тежината на литата гуња, лапа утрена свежест со рибја уста и ги допира со криви прсти ребрата како да пребројува на нив апежи на полски пајаци-крвопијци или како да пребарува да не му се впијат в месо клобурчиња на сивозелени крлежи што останале по нагонска зајачка игра на местото на кое спиел.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Доставувањето се врши секој ден од 6,00 до 21,00 часот во домот или на работно место на лицето до кое треба да се изврши доставувањето или во судот кога тоа лице ќе се затече таму или на кое било друго место.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
ЛУКОВ: (Се скаменува на местото. Одвај се созема од ненадејниот удар.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Вистина е дека јас отидов на местото да видам дали навистина таму има коски како што тврдел Симон.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
„На место волно!“ залаја инструкторката, малку одоброволена. Винстон ги спушти рацете покрај телото и ги наполни градите со воздух.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во меѓувреме, веќе се наѕираше решавањето на спорот во нејзина полза и сѐ се заврши како што треба.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Глобалните сообраќајни мрежи ги преместија точките на влез од границите на места подлабоко во државата (меѓународни аеродроми), на тој начин правејќи го националниот простор поранлив и зголемувајќи ја потребата за внатрешни безбедносни мерки (аеродромска безбедност и надзор во трговските центри).
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
„Велат дека смртта не е несреќа“, - бргу рецитира Глигор, и додава: - „Ако тоа се однесува до мене тоа е сосем на место.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Во самиот град, исто така, постојат темелни дупки.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Сенки на некои луѓе се исправија на местото од каде што дојде пукотот и бесшумно се изгубија некаде натаму.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Стигна на местото што јас привремено го крстив хемороид на газот на светот.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
Тој се сви на местото и горко заплака...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Во мугрите - продолжи Барѕотас - на 20 август единиците да бидат собрани на местата што се одредени со наредбата на Главниот штаб.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Експертите по хортикултура (заедно со селаните, кои го израмнуваат земјиштето и ја подготвуваат почвата) ја „промовираат“ новата голема градина на местото од некогашниот замок.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Одев и сакав да одминам, оти знаев дека Лествичникот не е таму, дека блудничи со девојката во источната одаја на гревот, кога одеднаш ми падна на ум нешто: можеби чашата на Соломон, изворникот изгубен на сите неволји и записи чудни, се наоѓа токму во неговата одаја, на место сосема видно, незаклучено, оти таму законот нема да ја бара, туку на место скришно и недостапно за виделото човеково?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Кога ги измија садовите и кога ги ставија на местото, минаа преку терасата и кога стапнаа на земја, раното сонце ги обвитка со својата нежна топлина.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Зад нас, полицијата штракаше фотографии, блицовите грмеа како молњи, самите светкавици беа сѐ уште далечни но полека се приближуваа, грмотевиците гласно тропотеа терајќи езерски ветер пред себе така што облаци од песок зуеја врз металните страни на амбулантната кола. жмиркајќи одевме кон осветлените прозорци на Златниот Брег додека сенките на љубопитници привлечени од ротационите светла итаа кон брегот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во ова пеење различните гласови, кои поаѓаа во различно време, се следеа еден со друг, но никако да се стигнат, како и брановите на синото езеро.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Авиони, возови, бродови и автобуси почнаа да ме прават меланхоличен –да си стално на пат значи да бидеш понизен, да имаш на ум дека само „транзитираш“, лебдиш некаде помеѓу, на место кое не е ни таму, ни ваму, ни тука.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
На местото на старото црквиче тргна да се гради новата и тоа траеше неколку години.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Убиецот веројатно би тврдел дека воопшто не бил на местото на злосторот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
До овој саат фиљан ќе биде кај нас на гости како при тетка, а од тој саат натаму му се знае — главата негова ќе оди на местото од парите.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Тој самиот сигурно не бил на местото, ниту имало потреба да биде.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Слеговме во Стоби; тој ме држеше за рака; немаше во тој допир ништо сексуално, ништо еротско; ме држеше како да е светец и како да сака да ме воведе во света тајна; одевме, и набргу се најдовме на местото каде тој се имаше опиено, пред толку години, на екскурзијата, крај мозаикот со паунот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
52 Економските граници можеби станаа послаби, но еден елемент на традиционалната суверена контрола над границите и натаму останува – полициската контрола врз движењето на луѓето преку границите.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Во лудилото омразата од другите и љубовта од другите се подеднаква опасност – и љубовта и омразата се закануваат со разорување на Јас на лудиот.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Таа значајна битка се водела на Лајпцишкото Поле, токму на местото каде што е подигнат овој споменик.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Со оваа нова градба, како и со блискиот Дом на Армијата, изграден на местото на една џамија во форма на бурма и позната како Бурмали–џамија, спроти зданието на големата банка, со зданието на големата железничка станица, една од најубавите на Балканот во речиси ориенталната касаба, се наѕираше моќта на новата држава.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Јас станав, веќе окрепнат, и појдов на местото на бунарот.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Веднаш застана на место и му викна на Колета. — Запри а гајдата, бре побратиме, да си го видиме есапот со вој пес! — И сам го извади брчалото.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Беше тоа една чудесна игра и сѐ повеќе се доближуваше со неа она парче живот ѝ се радуваше на убавата ноќ, враќајќи ѝ ги на нејзината белина сите изгубени одблесоци, носејќи на местото на очајот една лесноумна весела разиграност, чиниш со некоја желба да помине со својот разигран заборав над крвавите траги.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Каде дојде у годинте му праќа назад.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Некои идат и до ушите на Илка, ама тој беше ѓениш; ја знаеше Доста оти му е на место, ја сакаше тој неа и таа него и немаше што да се тревожи.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Времето се лизга низ моите нежни години, а се плашам од минатото, од просторот и времето застанати во еден миг, а секој миг претворен во слика насликана на платното на очајот која секоја вечер ме враќа на местото на злочинот, обоено со агонијата на немоќта.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Таков куршум ми се виде НАРОДНАТА ПОГОВОРКА тука, од светлината таа ни иде во црните мети да пука... секој камен на местото си тежи!
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Но, правото на паричен надоместок, иако тој плаќал за тоа додека бил во работен однос (!?), не може да оствари невработено лице на кое работниот однос му престанал поради: (а) давање писмена изјава на работникот дека сака да му престане работниот однос, освен ако таквата изјава е дадена поради промена на местото на живеење на брачниот другар или склучување на брак; (б) спогодбено престанување на работниот однос; (в) остварува права од работен однос спротивно на закон; (г) престанок на работен однос по сила на закон, освен во случај на престанок на правното лице поради стечај; (д) неоправдано изостанување од работа последовно три работни дена или пет работни дена со прекин во текот на една година; (ѓ) престанокот на работниот однос со отказ од страна на работодавецот за кршење на работната дисциплина или неисполнување на обврските утврдени со закон, колективен договор и договор за работа; (е) одбивање да работи на работи на кои е распореден во согласност со закон; (ж) одбивање да биде преземан со спогодба кај друг работодавец во согласност со закон; (з) одбивање обука, преквалификација или доквалификација за друго работно место кај ист или друг работодавец, што му се обезбедува во согласност со закон; (ѕ) губење на работната способност согласно со прописите за ПИО; (и) исполнување услови за остварување право на пензија (чл. 67, ЗВОСН – неофицијален ПТ). 107
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Минало време и тој се изгубил во преводот на имињата на местата, на луѓето на верите и на светилата.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Беше крај на ноември и од морето повремено дуваше ладен ветер што влегуваше в коски, особено тука, на крајбрежјето од островот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Ти бев благодарен за тоа.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Им соопштува на свој начин дека дошле даскалиците од Охрид и дека вечер ќе даваат претстава и кои се цените на местата, та иде и до најинтересната новина од денеска која сам си ја додава, разбирајќи дека: на некое момче од Марул му избегала невестата и запиња повеќе од секогаш: — Денеска на пат за Прилест загинала една млада, бела, калеша, убава невеста од Маруууууул!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Пајтонџијата ги стегна уздите и коњите се исправија на задните нозе; почнаа вознемирени да тропкаат на едно место, баш пред кајмакамот и бимбашијата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Одалеченоста на местото за спуштање била три часа од Црвена Вода.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Даниел беше готов да ја заѕида тулата, кога една сенка падна врз неговата глетка и некаква интуиција го задржа да не ја стави тулата на местото каде што требаше да ја заѕида во ѕидот.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Две момчиња, внуците на Алберт, играат фудбал (светското првенство е во тек, Бекам и другите победуваат, Бразил сè уште не е на ред) на малиот тревник пред влезот на куќата.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
На Биновци им притекна на помош самиот нивни анџија — „Бугаринот“ Мито, со сите Јенималци од Битола; на Дима — неговиот „Грк“ Крсте Нале, со сите џамбази и Власи од атпазар и токму на местото каде што Турците го обесија Алекса Турунџа се отвори „муаребе“(Војна).
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И трите жени отспротива останаа на местото поднасмевнати и среќни што можат да видат вакво чудо - Џорџ и Жабе да се подбиваат со добротворот Симон Поцо, важниот писател кој малку- малку па нешто на машина пишува истопорен на балконот.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Налетав на дузина интелектуалци мудруваа гласно ко кучиња чопор се јадосав, сакав да ги ишамарам сите сметав дека тука не припаѓам воопшто Од сите тие повраќаници гнасни почна да ми се превртува желудник блеев ко теле во ѕидови празни во салата не видов ниеден згоден задник Се чуствував како бескомпромисен лудак од тие бескорисни пијавици гадни со дебели задници фотељи што дупат одвратни џганови интелектуални Отидов до паркот и налетав на старци заљубени парови се шетаа често во паркот не видов интелектуалци го вратив спокојот и срцето на место
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
По нејзиното заминување, луѓето одеа на местото каде што пукаше војската да видат што е станато и идеа со ифрит во душата велејќи: по никакви качаци не пукала војската, туку вежби си правела...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Идната пролет на местото на искорнатиот фикус забележи како растат мали палмички, а покрај палмата мали фикуси...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Повремено застануваше на место и гледаше во осветлениот прозорец над него.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Проектиран буџет за новости чека сопствена реализација на местото за вашата реклама.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
На местото од Чана останува внукот на Петра чиниш како да се откачил од големата снага нејзина.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
ги менуваат имињата на луѓето и на местата, на својот јазик не смееш и да се расплачеш, мртвите да ги испратиш, ако зборот му се украде на јазикот, јазикот може да биде и пресечен и откорнат, мајките им ги затнуваат устите на децата, со раце им ги затвораат, ги задушуваат; од Јужна Грција се сите служби: и учители и попови и полиција, сите ни кажуваат што треба да работиме и колку треба да работиме, но никој не ни кажува како треба да живееме, ама кога ќе победи нашата партија, ќе нема човек на човека роб, ние слободно ќе зборуваме и на својот јазик ќе учиме...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ти си, Анѓо, или твојот дух?! – и застана како закопан на местото ѕурејќи се во жената.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Добро, Билјана си беше чупе на место, бели платно за свекор и свекрва и така натаму.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Но дури така Јован и Крсте си ја гледаа страшната смрт во тесното одајче, а кајмакамот и бимбашијата ги трлкаа задоволни рацете, оти за неколку минути или најмногу саат ќе ја свршат и оваа царска работа, по уличето откон битолско џаде се слушнаа прапорци од пајтон, а на местото од пајтонџијата не човек со црвен фес, ами европејска паларија, а до него исто таков друг, со шарен бајрак во раката.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Уф, кандилово угаснало! (Клекнува пред иконата и се крсти). Свети Никола златен, варди ни го и чувај ни го батета од лошо. (Ја откачува иконата од ѕидот, ја бакнува и пак ја става на местото.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Јас го правев тоа со страст што ме опијануваше, шмукајќи ја првин едната, а потоа другата брадавица, апејќи ги цицките чие менување на облините го чувствував на површината на усните и јазикот, кој застануваше на места за потоа одеднаш да направи свиок со врвот, да притисне, да потсети дека јас сум тука и дека таа игра не е надвор од мене, дека таа е дел од моето рацио, дека знам што правам и дека знам зошто го правам тоа.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Тој се вомјази. Онака потсвиткан и висок, направи движења налево, па надесно, мало бледило му се јави на лицето, но остана да стои на местото.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Не знам колку долго стоев така, а кога младата жена излезе, јас посакав да отидам во домот на Рајнер.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И му рекол: „Внимавај осум ти давам и осум сакам на место да отераш.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Местото беше поткопано од водата, изровано, макар засушено на местата каде што паднало езерото.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
И затоа кога истата таа година, во летото, во време пред да почнат жетвите, го најдоа Хаџи Ташку со здробена глава на ничиј синор, ни на веселечки ни на кадиноселски, туку точно на местото каде што денеска Пазарџиски Пат за прв пат ја прегазува железничката линија, никој освен потковичаните не се досети кој можел да му го „пресретне“ патот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Сепак, за да се опише како геј- мажите градат однос кон сексот и родовите улоги, како гледаат на жените, на местото на женственоста во машките геј- културни практики, сепак, значи сосредоточување кон ставовите на геј- мажите за жените, а не кон самите жени ниту кон нивниот светоглед и нивните интереси.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Она што всушност ме одби од Луција таа вечер беше едно ситно движење на нејзините нозе, едно сосема беспрекорно, технички изведено поместување на нејзините колкови, со кое таа ме привлече кон себе, ме зароби, и јас се најдов токму на местото каде што треба да биде маж кога спие со жена; беше тоа една совршена технологија на водење љубов, нешто што за искусниот маж е вистинска посластица, кога ќе го сретне кај некоја жена.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И, за да се сетам, сум се враќала пак на местото откај што сум тргнала.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Да, бегот цело време ова го зборуваше за него: го ставаше на местото што му го беше одредил како казна.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Звукот исчезна. Стоеше на вратата и потоа влезе и седна на местото крај него.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
На местото кај што се кревал новиот храм се отворила длапка страшна, понор адски, во кој Господ ги собрал црвоточните тела на лажните и алчни богоумјасници, новите Вавилонци.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Во дупката, на местото од срцето на коњот, безброј птици побараа топлина и спас.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
На местата свои јунаците гинат по долг и по судба се другари први, во смртта со усмев на усните минат, да не жугне врагот, од страв да се здрви.
„Локвата и Вињари“ од Лазар Поп Трајков (1903)
Ако му се случеше да биде со некој рамен на себе, уште и можеше да мине како човек на место, мошне честит, во многу нешта дури и доста умен; но штом ќе му се случеше да биде во друштво каде што има некој макар со еден чин понизок од него, тогаш тој стануваше просто за никаде: молчеше, и неговата положба просто предизвикуваше сожалување, дотолку повеќе што и самиот чувствуваше дека би можел да си го помине времето неспоредливо поубаво.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
- Таа се прекрсти, запали свеќа. – Тука се врти нејзината душа... - рече покажувајќи на местото кадешто го најдоа мртвото тело.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Гледам на телевизија реклама за гердан, тие најмногу ме смируваат, и на местото кадешто треба да биде бисерниот ѓердан за само 65 долари - гледам пресечен грклан.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Пере се помести на столицата, ја зеде чашата ракија, сѐ уште така полна како кога му ја ставив, ја заврти меѓу прстите, и пак ја остави на местото без да се напие.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Јас девојката не ја кудам, само реков што чув од чорбаџијата.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Лицата кои што доставувачот ќе ги затекне на местото каде што доставата треба да се изврши, должни се на негово барање да се легитимираат.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Сѐ да ти е застанато на место.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Каде и да тргнам, ме пресретнуваат брановите... на местото каде е твојата душа, таму сѐ уште стои печат на еден бакнеж кој одамна го остави....
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Конечно, г-нот И. и г-нот А. можат да отпатуваат, со автобус, во македонско гратче каде што не биле веќе десетина години. цртежи на местото на трите точки: часовници, бремени жени, лист, бакнеж, календар, недопуштена цигара, клуч во брава, салфетки, полуиспразнета чаша, чадор, мачка, сексуален акт во „јавачка“ положба, циркузантче со неопределен пол што балансира по жица, дланка што на Венериниот брег има хоризонтална лузна, расипана жолта неонка што со крцкање се пали и се гаси, куче скитник што лежи на персиски тепих со главата на предните шепи и мрда со опашката, медицинска сестра со старовремска капа и јаки листови на нозете, девојка со испулени сини очи во жолта фротирска машка пижама, сцена од автобусот, во кој, заедно со г-нот И. и г-нот А., се возат и еден молчалив татко со своето зборлесто девојче, кое му се обраќа со „татко Ратко“, еден испотен бизнисмен, кој постојано вика во мобилниот, нагласувајќи дека ќе биде таму најдоцна за еден саат, плус-минус пет минути, млада ромска девојка во која таа ем се кара, ем се смее: Ава карик... тева кераптуке нешто ... макелту манца... а тој ѝ се смее, и ја гушка. г-нот А. кон г-нот И., додека автобусот минува низ една клисура со бујна вегетација и брза река (дождот, сепак, не падна): Те сфаќам, љубовта не е баш секогаш фер спрема оние што љубат.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
По окончувањето на спорот пред повисокиот суд, Зефиќ добива морална сатисфакција затоа што успева судски да го добие спорот, и се враќа на работа на место соодветно на нејзиното образование – виш соработник за управни работи.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Се почувствува стаписан кога разводникот пред да го остави на местото каде што го постави му нареди: „Пукај без предупредување!“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Кога ќе зарикаше бикот, децата истрчуваа од дома и се собираа на местото каде што се колеше.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Црвеношијки, златошијки, врапчиња беа вгнездени и доаѓаа во грмушките; верверички и шарени верверички се искачуваа и спуштаа по гранките на дрвјата; ласици скокаа од ѕид на ѕид; млади крастави жаби потскокнуваа во воздухот за да уловат инсекти, и неотровни змии посегнуваа по краставите жаби; бубачки и инсекти брмчеа на сонце; а ноќе воздухот шушкаше од ноќните пеперуги кои со своите крилца удираа во прозорците, во месечевите и запурничави ноќи атмосферата светкаше и танцуваше со милиони трепкачки фосфоросцентни светулки кои на местото му даваа небесен изглед.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
А бидејќи носењето на сандакот е добивка за секого, како што објасни оџата, мажите се сменуваа на секои десет чекори во носењето: ги сменуваа предните двајца, а тие се повлекуваа на местата од задните двајца.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
На мигови чинам јас како да стоев на местото од Деспина!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
На местото на семкарата карши Градежен сега има фонтани, а порано печени костени и сокчиња од сируп со сода секогаш земавме различни за да си делиме.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
ХРИСТОВ: (Стои изгубен, скаменет на местото и само повторува:) Да, да, да...
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Страшно! Никогаш такво нешто не сум видел досега: силен пламен, чад и раздробени парчиња се разлетаа на местото каде што беше авионот.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Го изела мрачка. Наводно се фрлил од катот и останал на место мртов, а всушност го фрлиле агентите откако претходно го претепале до смрт.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Го удри челото од подот и остана неподвижен на местото.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Комунистите, сакајќи општеството да го направат поправедно, идеологијата ја поставија за капетан и кормилар, на местото на Профитот, а пролетаријатот во функција на движечка сила.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Така, покрај бившиот Царски плоштад, на почетокот на Крешчатик, на местото на огромната шесткатница стои јагленисан костур.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
А можеби Ролан Јаковлевич навистина самиот кренал рака на себеси, како што рече Ракоткин!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ни 5 минути не поминаа, се враќам назад. И тука - ќе умрам на место!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Некои од мажите се исплашиле од многувлакнестата сенка од која кокошките по дрвјата се споулавувале, некои посилни од ужасот на врколачките ноќи пак оделе да шопаат крај оградите или зад нив враќајќи се дома со искокорени очи дури пред изгревите; потоа се нашле двајца или тројца антихристи и го намердале врколакот, го соблекле и со стапови го потерале кон пештерите во кои обработувале камен ...
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кога завесата се крева, десно веќе седнала мала група печалбари, прва пристигната на местото на разделбата; седат, пијат и замислено пеат).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Додека некои од војниците, по заповед на садриазамот, ги ограбуваа куќите и со јатаган ја ловеа живината, тој, садриазамот, и другите високи военодостојници, исцуцулени во седлата на коњите, стоеја на плоштатката пред црквичката и беа силно завлечени и учудени од идиличноста на местото.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Мајка, од една страна, му се радуваше на патувањето во Албанија зашто првин ќе ги видев нејзините преоста­нати живи, но таа, од друга страна, тајум стравуваше дека ќе биде немоќна на местото на Татко да ми го даде конечниот совет да патувам.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
„На местото на кое никогаш нема темнина“? праша, колебајќи се.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
1 Тој дојде на местото на Законот за присилно порамнување, стечај и ликвидација од 1989 година, 2 а додека беше на сила претрпе три измени и дополнувања, во 2000, 2002 и 2004 година. 3 Во 2006 година беше донесен нов Закон за стечај, 4 кој до денес има претрпено две измени и дополнувања, во 2006 и 2007 година, 5 но тие не содржат промени во одредбите што се однесуваат на правата од работен однос.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Откако виде дека Метакот не е криминалец и не поседува џаначки реквизити, џандарот си го врати пиштолот на место и запали цигара.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Го пуштија на местото каде што сѐ уште постоеше дирата од сламарницата на која спиеја со бабата и внучињата.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Во неговите книги пишувани на различни писма, латинично, арапско, кирилско, хебрејско, на места откривав разлеана пепел, во необични облици, која некаде се слеваше во старите минијатури на еден Коран пишуван на рака, како своевидно надополнување, потврдување на неговото читање и постоење, неговото воскреснување во моите нови читања.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Пелагија се стаписа на местото, се стаписа од благиот глас на жената и полека, полека, со така да се рече надчовечки напори ја заврте главата и жената влезе во нејзините очи веднаш тука зад вратничката, а со неа и целата градина и куќичката со последното сонце плиснато по белината на ѕидовите, и вратничката се отвора на внатре, насмеаната жена ја влече натаму, ѝ прави пат за да влезат во градината Дојдете, златни, да си поседиме пред мојава врата, со денови, мори златна, да не речам со години, те гледам поминуваш од тука со момичево во рацете и со некоја голема болка во лицето, одамна сакав да те поканам да ми влезиш макар во градината ако не во куќата! и Пелагија нема сили да се спротивстави, таа дозволува мекиот допир на жената да ја води по патчето сѐ до поплочената ширинка пред вратата на куќарката каде што има малечка масичка и неколку столчиња без потпирачки наместени околу масичката и веќе седи на еден од нив, а на другиот до неа малечката Пела, и уште, уловува дека тетката седнува до неа без да престане да зборува Ако си калеша и со црно во срцето, ти си убава, и не знам дали има поубава од тебе, и по лицето ти се познава дека си и добра, твојата појава зрачи добрина! и во исто време претрчува внатре низ отворената врата и мислиш дека оди натаму а таа се враќа со подавалник на кои има чинивчиња со слатко и пресна вода во стаклени чаши Добро ми дојде, златна, во куќава, ајде, касни од слатково, јас самата го имам правено, онде од зад куќи, имам две дуњи, погледни, како сонцето што свети така и тоа свети, како твојата невидлива светлина, златна, како твојата невидлива добрина, златна, а тоа што свети во исто време и боли, мила, твојата невидлива болка, касни, заблажи се, ти ја знам болката, со денови, со недели, со месеци сноваш по уличкиве и бараш брлог оти онаа коруба сега е зграда, ене ја, ги надвишува сите куќи и вие морате да се иставите од таму, е, златна на тетка, не знам зошто, ама моето срце те одбра тебе, така да знаеш, те одбра тебе и оваа топка радост и оваа жолта заштита, вие да ми бидете радост на старост!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Без збор се одвоивме од групата, исто така несвесно како што им се бевме придружиле и одшетавме преку песокта, само за кратко застанувајќи на местото каде што претходно лежевме во љубовна прегратка, за да си го собереме остатокот од работите во торбата за плажа, да си ги прибереме чевлите, да си го најдам паричникот и да го запретам во песокта мизерниот, наизглед издишан кондом што ти се преправаше дека не го забележуваш. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 181
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Законски статус: законски е казнива употребата на оваа дрога, честата посета на места каде што се пуши опиумот, како и поседување на прибор за употреба или производство на опиумот.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Сите чувствуваа дека оваа селидба е нешто повеќе од обична промена на местото - ако ништо друго, нашиот сребрен период сигурно беше завршен, сега бевме во бел.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Затоа со „салви од истрели и удари на кундак ‘масата’ мора да се врати на местото што ѝ припаѓа; ‘народот’, напротив, се приведува кон една за властодржецот / расата / нацијата потребна единица” (Канети).
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Сега можам само да жалам што најчесто му повладував, не бев критична и не се обидував да го доведам на место, што се вели, и така на вештачки начин му создавав чувство на поголема вредност.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Кога таа би била на место на Обама, уште сабајлето на петти ноември Џорџ Даблју Буш би завршил на гилотина, Џон Меккејн би го испратила да дроби камен во Гвантанамо, Кондолиза Рајс јавно би ја шишале пред Капитол Хил, на Дик Чејни би му пуштила луѓе да го дават со свилен гајтан, а на Сара Пејлин сосе мажот и петте деца би им пресудила ко Ленин што им пресудил на Романови.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Откако каменоделците по непресилената пијанка во манастирскиот двор отишле во пештерите на местото Богородица да удираат со чекани и да вообликуваат воденички камења за четинестите туѓостојбинци од некое село за кое тие и не чуле, се случило на еден час пред заод Арсо Арнаутче да ја сретне Фиданка Кукникова со нарамник гранки на грб и да ѝ помогне благоглаголив да ѝ се врати верата во луѓето - жена е, и светците ќе се симнат од икона да ѝ помогнат.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
КОСТАДИН: Што, Симке?
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Иако тоа е можеби навредливо за сите останати видови поезија, кои излегува дека не се напишани со мислење (а како ли би биле напишани тогаш?), кога е во прашање оваа на Вероника одредницата е сосема на место.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Најубава и колку што е можно понереална приказна, од која ќе ги заборавам родољубивите и противречните лаги од овие неколку весници што ги купив токму на брегов.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Таму горе, на врвот на нејзиниот покрив, белината на снегот беше разјадена и црна само на местото каде што беше оџакот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Седејќи на балконот Благица гледаше на местото пред нивната зграда, каде што минатата година имаше нишалки, вртешки и клацкалки, каде што така весело се поминуваа летните денови, а пак сега стоеја само неколку дрвени диреци.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Ситна и одвратна среќа што не се на местото на робовите, си рече Марко во себе и згаден.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Но сакав уште да знам: што видел Филозофот, кога застанал на местото од ѓаволот во таа одаја?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Кога стигна на местото од кое допираше вревата виде само една толпа од околу двесте или триста жени како се туркаат околу тезгите на уличните продавачи, со трагични лица, како да се проколнати патници на брод што тоне.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Така, едно време, сред зимата, кога божикните снегови беа станати и секое утро тревникот го поткопуваше мраз а дневното сонце го раскалуваше, на местото во еден агол од дворот каде што ја оставаше покосената трева, најде легнато едно изнемоштено жолтеникаво куче.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Матичарот навреме беше известен за промената на местото на венчавката. Сѐ друго остана исто.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Милата таа, небаре дрво вкочането, со раце - гранки виснати... зад неа забелот, а длабоко под неа коријата, на места со пламнати лисја - уште неотфрлени.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Пролетта стаса нова вест дека Франција го менува својот став и дека до Конференцијата на амбасадорите доставила нота во која истакнува дека причините што ги наведува Кралството на СХС се такви што треба да се земаат во предвид зашто во правниот јазик: изразот „до“ - зад кој следува име на место - имплицира дека тоа место е исклучено.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Метонимија На Иванка Со години и години и откако го сосекоа до корен стеблото во дворот секое утро тука долетуваше птица и застануваше во воздухот кружејќи точно на местото каде што во круната на некогашното стебло беше свиено нејзиното гнездо.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Бидејќи буџетот не можеше да овозможи приватни тоалети и слични објекти, нив ги сместивме во простори кои даваат нужна приватност во смисла на местото и времето.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Кога се повлекуваат послабите, појаките напаѓаат и поради неисклученото губење на битката, авторитетот доаѓа на местото каде што припаѓа.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Зашто сарајот го изградија токму на местото каде што тој го замисли, дигнат на големи колја забодени в земја и токму среде дрвен мост кој имаше дванаесет отвори и кој беше долг околу педесет луѓе.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ама мојот човек, што е право, беше човек на место.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Персијскиот цар му прати на цар Александар, му вика: „Царје, ти честитам сега на теб, оти ти си цар на местото на татко ти и ти располагаш со твојот народ и затоа да станиш да дојдиш да те учам како да станиш цар“.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Не беше сигурен дали е тоа гласот на О'Брајан; но беше истиот оној глас што му беше рекол „ ќе се сретнеме на место на кое никогаш нема мрак“, во оној другиот сон, од пред седум години.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тоа нашло одраз и во фонетиката и во морфологијата на јазикот во сп. „Вардар”, па затоа е дополнета и азбуката со уште една буква /a /, што ја употребува на местото на старата тврда носовка /?/, со факултативен изговор, според рефлексот во разните наши народни говори.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Задишан се врати на местото на кое требаше да го чека жената во црно, но таму не го чекаше таа, туку налутените баба и дедо придружени од полицаец.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Некои тврдеа дека едниот паднал на место и го запретале во некој трап, другиот умрел дома, а само едниот останал жив и се лекувал негде во Битола.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Јован се здрви на место кога ги виде оѕверените лица на двајцата џинови, но пак го зеде на шега, па проговори: — Ајде, ајде, повелете да се напиеме, та оставете а шаката! — и се заврте кон гостите, кои, тукушто се прибраа од песната и свирката и почнаа да гледаат што се прави на чардакот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А некој што седеше од едната страна од него рече додека тој минуваше: „ Ќе се сретнеме на место на кое нема темнина“.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Алкохолот не е дозволен во возови, автобуси и минибуси кои одат на спортски настани и на места кои се посебно заштитени со законот; во Ковентри (Coventry), на пример, забрането е консумирањето на алкохол на отворени јавни места.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Се работи за грешка (за мене сѐ уште непојмлива), од страна на издавачот „Независна музичка работилница - Трот рекордс“ кој успеа, наместо композицијата што посебно ја изработив за оваа цел, да стави концертна матрица за истата песна иако таа веќе беше уредно префрлена на посебен ДАТ (од страна на издавачот) и беше повеќе пати емитувана на 103. Margina #21 [1995] | okno.mk 83
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Во неговите очи понекогаш се гледаше силна желба да учествува во некој интересен разговор и круг, но мислата го кочеше: да не биде тоа премногу од негова страна, да не биде фамилијарно, и да не го намали на овој начин своето значење?
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Жената што со него влезе во лифтот не си ти, туку комшивката Гога.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Тогаш, о, возљубени читатели, почувствував како некое топло ветре со миризба на босилек и темјан ми ги наполни градите и прилегна на местото, на празнината кај што ми беше срцето.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
„Што е ова чудо!?“ удираше врз катедрата наставничката, со намера да забележиме дека е влезена и да нѐ смири.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ах, таа волшебна птица на радоста која на животот му се свети - живеејќи го!
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Со нога ја удри слушалката, но брзо се наведна и ја стави на место.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Честопати ги слушав имињата на местата на нивното ранување – Копанче, Горуша, Бел Камен, Аљавица, Чарно...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Жителите рисјани на селото Долнец, Б-ска каза, имаат дадено молба да им биде дозволено да изградат црква на местото на старата мала црква која од старост се уривала, а била некогаш градена на имотите на домаќините Тодор Цане и Спире Угрин, долга 24, широка 16 и висока 10 аршини.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Послушно клекнаа и седнаа на местото каде што стоеја и вкочанети од недоумение долго останаа така.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Со себе сега не ја носев топографската карта на местото.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Христов се скаменува на местото и одеднаш така скаменет почнува да говори, да говори гласно и со подигнат глас, да го чуе Луков.) Освен, освен тоа, ние мораме да бидеме горди, горди што нè одбрале баш нас и нашиов дом за една таква историска, историческа, задача и...
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Неговото лице сега беше црвено од потта и на места лилаво и модро.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
ако не можам да те сакам, вели, ќе можам да те тепам, како ѓуптинот ѓупката, вели, првин ќе те завиткам во една черга, вели, за да не можам на место да те отепам, и после ќе мавам, ќе мавам, вели, дури да ме заболи раката ќе мавам, дури да те засакам повторно, вели, и после на секое удрено место ќе те бацувам, вели, за да се сетиш зошто било тепањето, вели, младоста сонува, му велам, а староста само се сеќава на сонот, рекол некој, колку деца ќе имаме, прашува Горачинов, јас веќе имам едно, велам, ти имаш, вели, но сакам и јас да имам,
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се стаписа на местото, се подисправи начулувајќи ги ушите како куче и прво помисли на страната на којашто можеше да очекува опасност па помина со погледот по мракот над високите ѕидови густо обраснати со капини и скреби каде што ништо не можеше да види.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
А реченицата прекината продолжуваше вака: „... да не може да го види ѓаволот; а едниственото место од кое тој не може да те види е неговото место; посакува, велам, човек да застане на местото негово, на местото од нечестивиот, и да види што тој гледа; а гледа сигурно слово поинакво од она што е сочинето од книгата“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Иако жално ме гледаат, сепак се среќни што не се на местото мое.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Потоа, кога и Миха седна на поставената маса, ѝ ја подаде на мајка му да ја стави на местото до неговата пожолтена диплома, па праша: - А сега? - Што сега? - се зачудија и Миха и мајка
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Ролан беше голем преварант! Не рековте така вие самите, Иван Степанович?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ако не му биле и потаму покриени очите со павлаката на ноќта што во далечина сѐ уште го влечела својот сив опаш, откако се прекрстил кон источната светлост Онисифор Проказник забележал дека Никола Влашки поцрнел, дошол некако испиен во лицето, со многу поостри брчки околу пропаднатите очи и отколку што можел да ги има по десет години.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
А Србин стана, се потокми, се затресе и навистина отиде, Шишман остана затаен на местото како зајак што страхува секој момент кучиња да не го налајат во дувлото каде што се скрил.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Метафората овде доаѓа на место на мислата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Но секогаш оставале по некаков нишан на местото каде што ги закопувале богатствата.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Беа задоволни од промената на местото и сега, како што секогаш кога ќе можеа одеа во рововите, доаѓаа овде над карпата.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Потонатите бродови повторно испливуваа на местото каде што некогаш беа потонати.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Неколку часа Ц стоеше на местото каде требаше да го чека жената во црно, но таа не се појави.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Нејзината волшебна молба за куќата го погоди Даниел во срцето, иако таа желба не одговараше на местото и на огромниот индустриски град, меѓу вревата на блискиот автопат и бучавата на авионите што пристигнуваа и заминуваа од аеродромот, што се наоѓаше само на неколку милји на запад, и бучавата на пиланите и фабриките кои како сртови се издигаа на нискиот планински венец, помеѓу градот и рамните предградија.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Тој ден му соопштија дека се враќа во Солун, на своето место на главен рабин и на местото на претседател на Советот на заедницата на неговите верници.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)