На 8 ноември 1912 со 300 четници и во содејство со бугарската коњичка група на мајорот Цончев влегол во Солун.
„Џебна историја на македонскиот народ“
од Група автори
(2009)
Се обидувам да се насмеам. – Се сеќаваш ли на Боби, синот на мајорот од соседното маало, оној црниот што само по гаќи издржуваше половина час на снег? – Аха – вели, бришејќи ги очите со надланката: - Што е со него? – Се уби и тој.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
На прославите за влегувањето во Солун бугарските офицери држеле здравици за “ослободувањето” на Македонија и за нејзиното приклучување кон “татковината Бугарија”.
„Џебна историја на македонскиот народ“
од Група автори
(2009)
Во меѓувреме, Британците примиле итна телеграма од Бејли во која се нагласувало "дека за успехот на мисијата на мајорот Тејлор би требало да се искористат Македонците".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Ете, како дедо му... Му ја потфатил љубовницата на мајорот и потоа олеле... јајцата...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
За реализирањето на набележаните активности бил задолжен т.н. „истакнат“ дел од четничката врховна команда - Горски штаб 110, формиран во март 1942 година, под команда на мајорот Радослав Ѓуриќ, што ја опфаќал територијата на југоисточна Србија, Косово и Метохија и Македонија.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“
од Тодор Чепреганов
(2001)
Им рекол Таму не ја сакаат бомбата, тие сакаат да ве убијат, а Јован Акиноски, кој во меѓувреме ја разгледал бомбата, му рекол на мајорот Може господине.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
При тоа се известило дека личниот секретар на Иван Михајлов, Стефанов, "би требало да дојде во Лондон за да се дискутира за македонскиот проблем".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)