на (предл.) - луле (имн.)

Илко ја испуфка лулата, ја разгоре и рече: - Катастрофи имало и ќе има... - тргна неколку пати едноподруго на лулата и продолжи: - Мудрецот од Калкута кај кого работев, велеше: природата постојано ќе ни се свети...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
На лулето остануваа влажни траги од неговата челуст -впивајќи ги на врвовите од прстите, тој во себе внесуваше нежност.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
- И од пред мене, - вели баба ми, а малку понатаму седи дедо ми крснозе, пред него мезе и пагурчето со ракија, пуши на луле од кочанка и го сука мустаќот.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Додека го пиеше, тргаше на лулата и сета просторија се зачадуваше.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Милан стоеше на влезот од работилницата и уживаше во пушењето на лулето што следуваше по ручекот.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)