на (предл.) - личност (имн.)

Деновиве добивме едно честно писмо од Белград во кое меѓу останатото пишува: „ Јас никогаш не можам да ѝ заблазнувам на личност која се зафатила да критикува луѓе кои не ги познава и од кои никогаш не барала извинување.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Извршувањето заради остварување на парично побарување не може да се спроведе врз предмети или врз права кои се нужно неопходни за задоволување на основните животни потреби на должникот и на лицата кои тој според законот е должен да ги издржува, или за вршење на самостојна дејност која е должников главен извор на средствата за живот.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
При спроведување на извршувањето извршителот е должен да води сметка за достоинството на личноста на странките, учесниците во постапката на извршување и нивните семејства, како и за тоа извршувањето да биде поповолно за должникот (чл. 5, ЗИ). 46 Ристески против Македонски железници Спор за поништување на незаконито отказно решение1 Quod contra legem, fit pro infecto habetur (C.J. – 1,14,5,1) Правните акти кои се спротивни на законот – ништовни се!
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Додека алкохолот ги разврзува јазлите и ги кине инхибициите создавајќи ексцитации и добро расположение во друштвото, и привидно подигајќи ја душевната и телесната снага на опиениот, опиумот омамува многу посилно и ги отстранува непријатните впечатоци, предизвикува еуфорија, која стреми да се проживее во осаменост, потиснувајќи го истакнувањето на личноста“ (Flury).
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Според мислењето на Ханс Ајзенк (Psycology of Politics, London, 1954), еден од првите кој сериозно се занимавал со истражувањата за вредносните ориентации и политичките определби, втората димензија ја претставува проекцијата на особините на личноста на поединецот врз областа на социјалните случувања.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Да се постигне процут во духовна и физичка смисла и речиси совршена анатомија на личноста.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Трпеливо да ја бараме причината за живеење, да станеме родители, да се заљубиме, да доживееме ултимативен хедонизам.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Идеалот на личноста во неговата или нејзината професионална личност е “себичноста”.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Во согласност со мојата послободна дефиниција, деконструкцијата треба да работи со процедури кои се субверзивни во однос на реалноста, и практиките, прифатени без никакво сомневање (земени здраво-за-готово): тие така наречени “вистини” кои се одвоени од условите и од контекстот на нивното создавање; тие откинати начини на зборување кои ги кријат своите пристрасности и предубедувања; тие одомаќени навики и односи на личноста. okno.mk | Margina #4-5 [1994] 43
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Мојот став е дека невклученоста во академскиот свет допушта одредена слобода, вклучувајќи ја слободата да се прекршат некои правила - на пример, да се употребува терминот деконструкција на начин којшто можеби нема да биде во согласност со неговото точно Деридијанско значење, - и да се повикам на автори за кои не може воопштено да се смета дека ја застапуваат деконструктивистичката метода.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Би можело до бесконечност да се продолжи со откривање на нови необичности на личноста и притоа постојано се изненадуваме, иако е многу поверојатно дека за кратко време ќе се изгуби вниманието.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
За да се направи тоа, треба да се слушне индивидуално (идиосинкратска) особената употреба на говорот што се повторува, и да се бараат клучните метафори од кои што извираат јазичните дистинкции на личноста.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Според авторот Старова, јаничарскиот дух и натаму ќе го опседнува Балканот, од што нема да биде изземен ниту некогашниот Советски Сојуз: „Откако ги проучи феномените кои произлегуваат од јаничарството и неговите погубни механизми по загрозената личност, тој стравуваше од ширењето на синдромот на култот на личноста на Сталин.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Остана доволно простор за култот на личноста. Тој простор го исполни Сталин.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Ваквата супериорност во потчинувањето на личноста, на творечките ега, се чини, им даваше посебна еластичност...
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
На пример, никогаш не го сфатив конечното објаснување. •Хичкок: „Објаснувањето е дека Макс де Винтер не ја убил Ребека, таа извршила самоубиство бидејќи имала рак.” •Тоа веднаш го сфатив, но дали тој се чувствуваше виновен? •Хичкок: „Не.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Се изумува дека точно тој фактор ја спречува високоселективната цензура на кортикалните центри, дека се појавуваат пореметувања на перцептивините настани, дека е тоа изменета свест на личноста дека е тоа негова деперсонализација и да се потсетиме само на кажувањата на Бодлер, Олдос Хаксли, Анри Мишо, да се потсетиме на Рембо, Аполинер, Горки.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Колку е човекот условен од знаењата што ги има за историјата, колку традицијата, преданието, фактичката историја, се неопходни аспекти на личноста, може ли да се постигне индивидуација без присуство на таа компонента, се прашања кои Башевски ги разгледува поставувајќи паралели меѓу Симона и неговиот предок, како и меѓу „ликот“ на селото и она што е задржано во колективното паметење и, конечно, меѓу историчарот Владе и наводните документи за историјата на селото.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Значи, концерти на личности и музичари и се препознаваат по деталите на облеката.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Ако треба да изградам хиерархија на успешност или вреднување на личноста според убавината и интелектот, ќе ги издвојам следните: 1. глупави и грозни; 2. глупави, а убави; 3. паметни и убави и 4. паметни, а грозни.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Велат, безнадежноста е начин за напредок на личноста. Следи криза на идентитетот.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Трошчејкин не е господар во таа своја измислица и останатите од другата страна “реалистички” фигури на гостите (во авторската ремарка се дава директно укажување да се спушти во тој момент меѓу двата плана на личностите полупровидна завеса), почнуваат да се претворуваат во болни марионетки, во “свински муцки”.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Но и тој не можеше да се ослободи од макијавелистичкото заложништво: целта да го спаси Тунис во текот на неговото триесетгодишно апсолутистичко владеење со оваа земја, не успевајќи да му одолее на неизбежното негување на култот на личноста, на арбитрарната автократија, на балетот на властољубивите куртизани околу него, најголемите, еден ден, да му ја преземат власта.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во структурата на личноста најмногу преовладуваат архаичните моменти.” (Lasch, „Култура на нарцизмот”) Темелниот став на третата етапа е оној, според кој социјалните „големи Други”, мрежата на социо-симболички одредници со која е соочен и во која е вплеткан субјектот, во субјективната економија најдобро делува кај „Мајката-од-која-зависи-задоволувањето- на-нашите-потреби“ која е - според Lacan - првиот лик на големиот Друг.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Нишан (поделено јас) Договор е јаболко да не клаваме во разговорот - кутија отворена: раздорот, пан-доратот на мегдан сам ќе дојде во ситен кас, ненасит јаболкото е за по дома уште повнатре за интимни дела (пред употребата добро да се одмери) уште повнатре во умот без него -една глава сто ума- расцеп на личноста, пизма без име како јас-бол, како разроко јас поделено јаболко: поделено ти камен-меѓник (кај и да погледнеш!) во мојата нива коренот во твојата плодот а сенката паѓа на сите страни на светот, АДАМ.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Премногу се сложени тие односи за да можеме да тврдиме дека ангажираноста во одредена професија може да го креира дури и изгледот на личноста.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)