на (предл.) - лакт (имн.)

А таа, сита од тешкиот здив на тој до кого лежеше, се поткреваше на лакти и зјапаше во темницата.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Доста слуша натажена, дури се поразлигави малку. Се исекна неколку пати во шамивчето, што му направи голем впечаток на дедот Петка, ги забриша солзите и откако си ја кладе раката пред устата, потпрена на лактот и колената, отвори да зборува не полошо од дедовците: — Море, дејди вујко, дејди родителу.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Се поткрена на лакти и сонливо се изразгледа.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Меѓу зимските алишта што ги чуваше мајка му здиплени лете под нафталин на дното од креденецот, го пронајде својот омилен сив џемпер, продрснат од носење и закрпен на лактовите, па го оддипчи и сосе нафталинот во него ги завитка цокулите и така стуткан го пикна во раницата.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Се потпрев на лакти и лицето го пикнав во потокот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ќе ги закопаш колената в трева ќе се потпреш на лактите и ќе го пикнеш клунот во брзакот.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Маса Раце потпрени на лакти играат карти.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
Пак се повлекува и останува потпрен на лактите и загледан во ѕвезденото небо.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)