на (предл.) - лакот (имн.)

А Кузе, кој стоеше на прагот, кога виде дека ја снема во темното сокаче што свртуваше лево, погледна на сите страни и тогаш со десната удри на лактот на левата рака и полугласно рече: - Е, на, шо ќе ме стрељаш, натемате...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ѓорѓевица се подигна на лактот и наслушкува. Стана и погледна низ прозорчето.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Џулија се разбуди, ги протри очите и се подигна на лакотот за да погледне кон нафтената печка.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Може да падне секаде: на темето, на увото, на надлактицата, на лакотот...
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
На лакотот! Падна на коленици речиси парализиран, држејќи го лакотот со другата рака.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Зошто: ние, го прашав. Зашто сме двајца, одговори и погледот го сврти во другиот крај на лакот.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Го прашав Земанек дали го чувствува истото кога го вдишува тој мирис на лакот; тој кратко рече: „Труе.“ И потем пак одевме.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Одевме и јас во носниците го чувствував познатиот, за мене речиси анестетички мирис на лакот за железнички прагови; од детството тој мирис ме возбудувал, ми носел возбуда како да сум пред голем и непознат пат, ми ги опивал сетилата и ми создавал раскошни визии.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Човекот ја стисна долната усна со предните нерамни заби и се поткрена на лакот, нејасно надевајќи се на нешто.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)