на (предл.) - имот (имн.)

3.  Во поглед на имотот на синдикатите, тие можат да прибираат уписнина и членарина како и со купување, подарок или на друг законски начин да стекнуваат имот – без какво било претходно одобрение.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Жалбена постапка до повисокиот, второстепен Апелационен суд – Скопје немаше, но спроведувањето на веќе правосилната и извршна пресуда, наместо доброволно, беше присилно т.е. беше извршено преку извршител (Б.Пљаков), согласно тогаш веќе новиот Закон за извршување (2005).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Трошоците во судската постапка – која, и пред првостепениот и пред второстепениот суд, траеше околу десет месеци, изнесуваа 42.486 МКД т.е. околу 670 ЕУР (вкупно за сите тројца тужители), а работодавачот се стекна со обврска да го надомести плус и овој износ.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Кога директорите дознаваат дека извршителот ќе прави попис и проценка на имот и заплена на движни ствари (res mobiles) како извршно средство, конечно ја 276 исплаќаат севкупната сума што ѝ ја должат по сите основи – како за главното, така и за споредните побарувања. ***
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Конечно, во декември 2006, судскиот совет (во состав: м-р Љ. Неделковски – претседател, П. Попоски и С. Спасеноска – членови), носи пресуда со која ги одби сите поднесени жалби на работодавачот и на поранешните работници како неосновани, и ја потврди исправноста на првостепената пресуда, која во јануари 2007 стана правосилна и извршна.6
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Како извршно средство, поради празната и блокирана сметка на Радиото, се користеше попис и проценка на имот со заплена на движни ствари [res mobiles].
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
„Дојди, Рози.“ Со кутијата в раце, Милан почна да оди по песочната патека преку градината накај малата куќарка за пилиња, што се потпираше на кокошарникот, кој се наоѓаше во задниот дел на имотот.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Овој проблем нема да биде решен едноставно со враќање на имотот на неговите претходни сопственици или преку одделување на комунистите од не- комунистите.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Во исто време, брановите џентрификација што придонесоа кон преобразбата на геј-маалата предизвика стопанска експлозија на недвижностите во внатрешноста на градот, бидејќи оние од предградијата почнаа да се враќаат во новообновените внатрешни делови од градот, а поради тоа цените на недвижностите во урбаните центри на САД пораснаа вртоглаво. ‌Геј-мажите со скромни приходи кои ги населуваа геј-гетата и кои подоцна умреа од сида честопати не беа сопственици на имотот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Сидата десеткуваше две-три генерации геј-мажи. До крајот на 2005 г., во САД од сида умреле над 550 000 луѓе.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Како што растеа цените, празните места што ги остави сидата не се пополнуваа со нови бранови геј-доселеници од работничката класа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Најпосле, ова повлијае врз начинот на кој сега живеат сите геј-луѓе.444 ‌
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Над 300 000 од тие умрени биле мажи што имаат секс со мажи.445 Само во Заливското Подрачје на Сан Франциско умреа десетици илјади геј-мажи, меѓу кои околу 17 000 во самиот град Сан Франциско.446
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во него стоеше дека единствен наследник на имотите е Рада, на оној во Бечеј и на оној во Качарево.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Еден период Серафим бил момок кај него. Тука се оженил со Резика, слугинка на имотот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Стереотипите за нецепкање на имотите беа пречка во планирањето на многучлените семејства.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Следниот, последен ден од престојот, сите тројца со автомобилот на Томо стигна на имотот на Јана во Качарево.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Беше готова веднаш да замине, ама прво мораше да го промени договорот и во корисник на имотот го стави името на ужалениот зет Кизо, кој остана да живурка со неа и со женичката Микица, којашто ги негуваше.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Потоа садриазамот му подвикна: Каде се луѓето? Таму, рече старецот покажувајќи со рака преку главата на садриазамот на Имотот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Не беше шака, исклани беа царски луѓе, стопаните на Имотот, и никој не можеше да претпостави, при недостиг на вистински виновник, врз кого од нив ќе се истури гневот на султанот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Од сите поранешни привилегии им ја оставија само таа, да живеат на Имотот и да управуваат со Потковицата, да не мораат, како другата христијанска раја, да работат на полето, но и да опстојуваат делејќи го со неа, со своите довчерашни отроци, тоа што ќе преостанеше по толкуте давачки: покрај приходите од полето, од шумите, од ливадите, од лозјата, ним, на султаните, мораше да им се исплатуваат давачки и за патиштата, и за поилата на добитокот, па дури и за блатата и мртвиците во кои жителите на Потковицата ловеа риби и береа шамичишта и врбови прачки за кошари и кошеви.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Го обзема зазор и го преместува погледот на Имотот, на Источна порта.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Во неа никој немаше пристап, дури ни кучиштата, па мршојадите на мира се гоштеваа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Стопаните на Имотот, возрасните, беа собрани на чардакот, гледаше на запад, во сонцето; мажите редеа некакви дрвца, различни фигури, на ишарана табла, а жените везеа на ѓерѓев, додека децата нивни растрчуваа низ дворот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И двете во ист час, во исто време и на исто место завршуваат: на зајдисонце, во време вршење, на Зедница, на Бел Камен, стотина метра потаму од јужниот ѕид на имотот Акиноски.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Некое време чекаат да се отвори портата и да ги прими внатре на Имотот, а потоа однатре, од зад портата, се слуша гласот на Васила Митрески, тој е втор доверлив Максимов човек на Имотот и дека е алипен на едната нога чувар е на сиот куќен имот Акиноски, па затоа единствен тој во овие погани времиња ги има во себе клучевите од сите имотски порти и визбите: Вие сте, господару, прашува Васил. Ние сме, вели Максим.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Се протина помеѓу авлиите, од горна страна, на Јанчевци Крстевци и, од долна, на Јанчевци Николовци па одејќи само покрај источниот ѕид на имотот, односно само по подножјата на Зедница, кај Бел Камен ја напушта населбата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Садриазамот се сврти спрема старецот; тоа, да не ја нападне првин главната цел, туку да удри на неа, со сите расположиви сили, дури откако ќе ја обезбеди заднината, беше основа на неговата воена вештина, па сега, упорно загледан во старецот, се прашуваше дали тој не го лаже, дали навистина луѓето се избегани на Имотот?
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Само по три работи се разликуваат: во Потковицата никогаш не се дозна кој го уби Јована Дамчески, додека за Видана и за Ристана Голушкоска Гојдарката се знае - ги уби син ѝ на Ристана Димко Силистарко.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
По обиколката на Имотот, при којашто тој и другите главешини (на предлог на мажите што го пречекаа и кои и понатаму го придружуваа) си избраа коњи од ергелата, Потковицата, заедно со Имотот, заедно со стопаните, заедно со сите нејзини жители и со сиот нејзин синор, од свое име, и од име на победоносната војска, му ја подари на својот султан, како израз на верна љубов и длабока покорност.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Да си одиме, му вели гласно на Лазора Перуноски кој е старешина на сојовите кои живеат и работат на Имотот и негов доверлив човек.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тогаш, на Акиноските не им преостана ништо друго туку да се преселат, засекогаш, на Имотот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Кај вас, во Потковицата, ме испратија Ончевци, (делениците Акиноски кои живееја во Солун по стрикото Максимов Онисми, нагалено Онче, се викаа Ончевци и таму, во Солун, го држеа Бошњак Ан), тие ме испратија кај своите деленици во Битола, а тие овдека, на Имотот, за да го засолнам чупалево.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Се надува неколку километри потаму од јужниот ѕид на имотот Акиноски, зад Зедница, веднаш под Драмчески Ливади.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И не беше ли тој, Сатаната, што го поучи него, лицемерно, да не отиде и да не се сокрие со сите други луѓе на Имотот, туку да остане овдека и да се обиде да ги смилостиви поганците со леб и сол?
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
За нив двајцата, за песот и Васила, да не ги познава отпорано и да не знае колку Васил е честит, би се помислил дека пеколот ги испратил ноќва во Потковицата и на Имотот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ако јас немам право на имотот, велам, тие пет гробови уште имаат. Барем, до трите години, велам. Од него им раздавам за душа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И така, по исплаќањето на долговите. сопственик сум на имот од речиси 30 000 марки, ослободен од данок, сакан како стрико и пак имам пристап до своето кумче.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Кој ќе биде добар сè додека не престане да биде добар?
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Жителите рисјани на селото Долнец, Б-ска каза, имаат дадено молба да им биде дозволено да изградат црква на местото на старата мала црква која од старост се уривала, а била некогаш градена на имотите на домаќините Тодор Цане и Спире Угрин, долга 24, широка 16 и висока 10 аршини.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Согласно ЗИПДНД (1992), правното лице што врши дејност распоредена во дејностите: производство на нафтени деривати, воздушен сообраќај, ПТТ услуги, надворешна трговија, трговија на мало со нафтени деривати, трговија на големо со нафтени деривати, туристичко посредување, банкарство и осигурување на имоти и лица и правното лице што врши дејност регистрирано како претпријатие, може да ги исплатува нето платите за месец април 1992 година најмногу во висина на просечно исплатената нето плата по работник во месец март 1992 година зголемена за 25% (чл. 4, ЗИПДНД/92).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Петто, наместо исплата на 50 просечни плати за набавка на опрема, се пропишува исплата на средства до 200 просечни плати при што барателот мора да учествува со 20% од средствата, а износот на доделените средства може да биде најмногу до висината на имотот и трајниот капитал на барателот, кој мора да достави хипотека и 2:1 или гаранција за остварените средства.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Го префрли кај манастирските слуги да спие кај нив и да работи со нив на имотот.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)