на (предл.) - знаме (имн.)

Така беше и во времето на знамињата.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Татко, по откривањето на знамињата, остана длабоко да размислува на чардакот над отворената книга.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Видовитиот носител на знамето на стравот, оној Дмитар-Пејко што не ги познавал границите на сонот и на јавето, наеднаш брзо-брзо им го опишал чудовиштето.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Таму се вее крваво знаме, на знаме пише: Смрт на фашисти.
„Од борбата“ од Блаже Конески (1950)
И самите замрмориле и се згуснале.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Построена на полјанката пред логорот, околу висок јарбол, бригадата му оддаваше почест на знамето се развеа понесено од лесниот утрински ветрец.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
„Гредата на покривот не стои на крајот како некој држач на знаме,“ објасни Даниел.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Таму ме чекаат, со орденот со забратка во боите на знамето на државата.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)