на (предл.) - зеница (имн.)

Во зракот на зениците каранфил две години расте, во дното на срцето, умира се раѓа, но сепак жигосано суштество во моминска песна завиткано ко месечина во облак молкум се тркала во душата...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Потоа, сосем едноставно и разбирливо за сфаќањето на зениците, без лутење без отпор, без несебичност, светкавиот челик до дршка се забуца во износената ленена кошула.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Првин ми ставија капки за раширување на зениците, па потоа ме тераа да мижам.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)