на (предл.) - звук (имн.)

Откако творечкиот поттик ќе ја спушти раката врз празниот лист, за што зборуваше Маларме, и при пишувањето и потоа поетот го опседнуваат прашања, сомневања, скепси во пронајдениот збор во кого се вградил поттикот: чувствувањето, мотивот, идејата, спонтаното и мисленото, согласјето на звуците и созвучјата, говорниот ритам и мелодијата на фразата, боите, - оној недоловлив и пресуден здив што ја исполнува и открива песната.
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
Реченицата е составена според правилата на синтаксата, а алитерацијата се засновува на трите слогови од секоја од четирите групи на зборови, создавајќи ја така спиралата на звукот.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Напиша дека еден од неговите планови се темели на поклопувањето на звуковите: „Ако сакате граматичко правило: глаголот по својот звук се совпаѓа со субјектот: на пример, Le negre aigrit, les negresses aigrissent ou maigrissent, итн.“
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Секој граѓанин, или барем секој граѓанин што беше доволно значаен за да биде надгледуван, можеше да биде изложен по дваесет и четири часа дневно на будното око на полицијата и на звукот на официјалната пропаганда, додека сите други канали за комуникација беа затворени.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Сето тоа изгледаше повеќе како мирна сцена покрај реката... постојано клокотење на големиот ѕвер (парната машина), слично на звукот на водопад”.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Светлината се лизгаше од левата на десната страна и пак се враќаше назад во согласност со ритамот на звукот што го произведуваше некаков спој на неонката над мене и ја распаруваше тишината удирајќи ме во темето со тежина на олово.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Доволно е копче за намалување на звукот во овој управувачки систем.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
„Ги има двајца.“ Како и секој кој прв пат го слуша гласот на Бил Девит, Боб се сепна од дебелината на звукот.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Не сум фан на ирската група „ЈУ-ТУ“, можеби оти кога ја започнав кариерата на пасиониран слушач на поп и рок мелодии, таков саунд не можеше да се слушне на винилските носачи на звук.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Мене тие нешта не ми се баш јасни, колку и да се трудам да ги сфатам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Бидејќи брзината на светлоста е поголема од брзината на звукот, најпрво ќе светне, па дури по некое време ќе згрми.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
МИРА: Кратенка за „хај фиделити”. БОРИС: Аха. (Пауза) Што беше „хај фиделити”? МИРА: Висока верност. БОРИС: Висока верност на што? МИРА: На звукот. Репродукцијата е верна на она што е снимено.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Трепетот на невидливата птица на звукот ги облагородил луѓето.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кого земјо ти се готвиш да го лапнеш да го голтнеш...
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Уцена (Blackmail), 1929 г. Хичкок веќе ја заврши Уцена како нем филм, кога појавата на звукот ги натера продуцентите да ја преработат во - филм со звук.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Секој запис повторен доволно пати на звучната лента ќе може да се чуе 280 свртувања во секунда на звучната лента ќе произведат еден звук, додека портретот на Бетовен повторен педесет пати во секунда на звучната лента ќе има не само различна висина, туку и друг квалитет на звукот.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Бранови на звуци струеа низ мојата коса како некој да ме милува.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Ако зборот „музика“ е посветен и резервиран за инструментите од 18 и 19 век, сега можеме да го замениме со поосмислен термин: организација на звукот.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
За композиторот на музика на удиралки секој звук е прифатлив; тој го истражува „немузичкото“ поле на звукот кое академиите го забрануваат и тоа во онаа мера во која е тоа можно да се направи мануелно.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
„Зошто не ги пуштите дома оние кои сакаат да си одат?,“ го праша Клара доктор Гете едно попладне во просторијата во која плетевме.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тогаш низ просторијата како во хор се разлеваа гласовите кои молеа да заминат од Гнездо: меѓу ѕидовите одекнуваше композиција за човечки гласови со молби, со жалби, со уверувања; се мешаа десетици гласови во таа композиција во која се испреплетуваа различни ритми, тоналитети, брзини, а помеѓу разговетните зборови одекнуваа и нејасни мрморења и врисоци, и чудесни звуци од штракањето на забите, од брмчењето со усните, од повторувањето еден глас, од имитирањето на звуци какви што можат само во некаков сон или некаков кошмар да бидат чуени, па некаде отаде зборовите се чувствуваше судбината на оние кои зборуваа, кои офнуваа, кои брмчеа, кои штракаа, кои мрмореа и врескаа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
се распали, гори Македонија можеби и отшто ги баталивме утринските молитвени песни отшто ги баталивме и вечерните серенади а додолските песни ги избришавме од сеќавањата од сите носачи на звук (останаа само носачите на зло).
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
В тишината балансира зелен водоскок тажно извишен и кроток стои тој Децата ги ронат гнездата на звуците па е така безнадежно сам Ослони се одмори се невина на рамената на ветерот не ведни се крени се за еден поглед мал над оваа премногу нерамна висока разбранета ливада на куќите Тогај накваси го грлото на нивните црвени треви тие ја помнат земјата што те роди
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)
Сѐ боли, небо. По тревата на звуците познати легни ме.
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)