на (предл.) - дуќан (имн.)

А кога истрча на улица, не знаејќи кај да оди, се усмери на дуќан кај Тимона; вчеравечер кога се разделуваа, Максим им рече дека ако им притреба за нешто во текот на утрешниот ден, то ест во саботата, таму да го побараат, на дуќан кај Тимона.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Во отсуство на свирки поради убиството на стрика Анѓела Јанчески, а за да си дадат оддушка на лутината и за да го отпразнуваат некако Денот, од горните падини на Горник момчињата со санки се спуштаат и преку сретселото стигнуваат сѐ до пред вратите на дуќаните Акиноски.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И тоа утро Гоце рано отиде на дуќан, и тоа утро Султана му го донесе на Никола редовното кафе.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Калфите ги отвораа ќепенците на дуќаните. Овде-онде се слушаше нивното тропање.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Сериозна непретпазливост беше тоа што воопшто се врати тука, откако го купи дневникот и без да знае дали на сопственикот на дуќанот може да му се верува. Па сепак...
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Облечена во бело, како во прошетка низ библијата, Едно утро таа забележа: Затворени прозорците на дуќанот, Изгорени хризантемите во нејзината саксија.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
И покрај доминантната позиција во однос на него (млад возач во јака фирма), а јас газдарица на дуќани, ми беше симпатичен, па му ветив голем попуст за неговата сопруга.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Со газдата на дуќанот не се бакнавме, ама не ми удри ни „сиктер“ клоца дека му доцнам само три месеци со наемнина, ама има разбирање за мојата финансиска положба, а и јас за тоа што не беше срдечен со мене, а и незгодно е, многу ми е ачик дуќанот, па ќе види некој, па од несвидлак ќе ни извади муабет... па после, бруки и срамои!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Изутрина, кога татко излегуваше за на дуќан, мајка му рече: „Денес, Јордане, порано дома врати се, зашто ќе дојдат нишан да разменат.“
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Ибн Пајко продолжи: „Еве го решението да се поправи сокакот до Бојаџилар Мејдани, ама потрошените средства да се наплатат од стопаните на дуќаните крај сокакот.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ни на дуќан сум дуќанџија, ни дома сум домаќин.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Кафтанџиските дуќани на Анто, Аџи-Томо и Димо, бараат дозвола за опрема на дуќаните...“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Срцето силно му зачука од возбуда кога до кепенокот на дуќанот за петлици го виде изложеното цвеќе.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Му пикаше суви трендафилчиња и смилје во пазувите на кошулата што ќе требаше да ја облече за на дуќан.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Се заврте кон надворешната врева, и без да каже повеќе ништо за тоа, се насмевна жално, па ’ркна и плукна низ вратата на дуќанот.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Јасно му е сѐ. Од визбата на дуќанот до водоводната цевка е ископано три метри.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Кога ќе му влезеше униформиран човек, се збунуваше, делум и зашто не го знаеше бугарскиот јазик, така што опслужувањето го преземаше мојот постар брат кој поради сето тоа, го напушти школувањето и се предаде на работата на дуќанот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Таа му се доближуваше со насмевка, му го вадеше метрото префрлено преку шија, го фрлаше врз машината за шиење со движење како да го соблекува и ги подаваше усните кон неговите, а тој збунето погледнуваше зад малиот излог на дуќанот и откако ќе се увереше дека нема никој, ја гушкаше и ѝ ги возвраќаше бакнежите со своите полни усни.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Нашиот Пурим” Алегра ја нарекуваше нивната свадба што ја очекуваше со нежната женска душа, но и со сѐ порастрепереното тело со кое таа сѐ повеќе копнееше по него со една чиста и исполнета љубов што извираше длабоко од неа.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Па не знаеш тогаш веќе кај да го туриш! Се моча насекаде!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Добро се држеше благодарејќи им на физичките вежби, на теговите, боздоганите, вратилата, тремплините... што ги применуваше редовно и особено пред доручек, во задниот дел на дуќанот.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
А паметот кога нема веќе мускули тоа ти е електрицитет без генератор!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Како она, кога ја видоа Богородица на големото стакло на дуќанот на Горигори!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)