Автобусот каснеше десет минути. Задоволна и уморна седнав на клупата и запалив цигара. Ѝ заблагодарив на госпоѓата што ми ги причува торбите.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
А за Евелин случајно разбраав. Едно утро штотуку сакав да влезам во дневната соба кога го чув нималку пријатниот глас на госпоѓа Изабел.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
И добро поднесувам, зашто сама сум меѓу оние бесмислени луѓе и не очајувам толку.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Додека јас дома аргатувам, Господ би знаел, ти си бил долу во продавницата, нудејќи им друштво на госпоѓите што таму влегуваат и излегуваат.”
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Бакнеж на госпоѓата Регулес, чај на момчето на Ривасови и се воздржувам за да издржам однатре.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Погледот на госпоѓа Мариела беше продорен и испитувачки.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Бабата ја подава својата карта, наводно не стигнала да ја поништи, „разбијачот” го поткинува, полн со разбирање за тешко подвижноста и габаритот на госпоѓата во години... а таа под рака му ја подава на дедото.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)