на (предл.) - господар (имн.)

Но како и на сѐ друго што било, постоело и нестанало во Потковицата, и нему, и на тефтерот Акиноски, времето, луѓето и животот му одредиле судбини и облици на легенда, секој од мештаните кога раскажува за Потковицата, дури и кога не ја споменува неа, тевтерот Акиноски го има во вид и него го приложува како поткрепа, па ако го препрашаш: А, бездруго тоа навистина се случило?
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Сето ова и уште многу нешто кое до нас, за жал, допира пооредно или никако не допира, било или можело да биде запишано во тефтерот на господарите на Потковицата, Акиноските.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Робот на уметноста може да направи сѐ за уметноста да заживее на ниво на господар, то ест да зацарува.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Додека ороспиите се со освојувачки страсти, сакаат да владеат со просторот и времето што им се нуди на располагање, робовите тоа им го препуштаат на своите стопани, а нивните желби завршуваат со релизирањето на задачите што треба животот на господарите да им го направи удобен и забавен.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
И тој верно и предано му служеше на господарот, без обѕир на тоа што Велика спиеше со него на двете недели еднаш.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Пред вратата ги пречека гавазот Муарем и длабоко му се поклони на господарот, правејќи темане додека неговата десна рака ја достигна земјата, и со едно „сељам а лејќум — а лејќум сељам" се поздравија двајцата Османлии, едниот наведен до крајна понизност, а другиот исправен, горд и поносен на својата висока положба.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Мирко: Зошто претседателот на компанијата му е зет на господарот Минго.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Лежеа и молчеа како два остарени песа што се вратиле кај господарот по долго талкање по планини и друмови, по долови и скрки, за да му ги вратат на господарот десетте години што тој ги заборавил во туѓа земја, во туѓ град, во грдо ѓубриште, во една ноќ есенска, темна и дождлива. Кутрите мои чевли.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Охридска каза; дека истото село, според пописот на Охридската каза, било одредено од турската власт како дервеџинско село што го чувало патот што водел од Охрид, преку манастирот Свети Наум, за Горица (денешна Корча), за Арнавуд Белгради (денешен Берат) и за Авлија (денешна Валона); дека манастирот му плаќал данок на господарот на Охридската каза Џеладин-бег; дека во одобрението на Цариградската Порта за градење на нов храм, стои оти манастирот е во Охридска каза, дека иконата на свети Архангел Михајло што е подарена од Влашкиот кнез Александар Наруци во 18 век стои: „На манастирот Свети Наум, Охридска каза; дека и други управувачи на Влашко: А.Апсиланти, М.В.Сукул, и К.Мирузи, кои сметале дека нивната земја порано била под духовно раководство на Охридската архиепископија, му подарувале подароци на манастирот како светилиште на таа архиепископија; дека во минатиот век, во манастирот по разни поводи (на прошетка, на панаѓур или на одмор) навраќале австрискиот, грчкиот и рускиот конзул, кои во писмата до своите влади го опишувале значението на овој манастир давајќи податоци дека тој се наоѓа во Охридска каза, Битолски вилает и дека манастирот имал големо богатство со кое го издржувал училиштето во него, а ги помагал и другите училишта во Охрид.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Вкусен си им. Чивавата, исчекувајќи, глетка нагоре кон лицето на господарот.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Во меѓувреме, незабележливо, девојчето го наближило кајакот до брегот.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
„Почитуван бегу,” рече тој со широк гест, „јас мојата благосостојба колку што ја должам на мојот прочуен Дубровник, толку ја должам и на добрите намери на господарите од овие краишта.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Меѓу нив, навистина, имаше и трубачи, па и мајстори за правење топови со платичка и до педесет аспри - убава платичка! - но нели и тие сепак беа робје на господарот?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Бабата се растревожи, ги забирша очите со крајот од шамијата, се сврте кон необичната слика со жена и децата под која гореше малото оганче, се прекрсти три пати и тивко изговори: - Блажена Девице Маријо, сполај ти, и тебе, и на Господа, за сите добрини што ни ги праќате на Земјава.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Значи тој е задржан од страна на господарот на ветриштата и волшебникот Желбоноско!?
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Но и да се спасеше кутрото козле повторно ја чекаше јаже, преграда, затвор во куќата на господарот Сеген.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
И он отишел, влезнал дома, и скоро земал тефтеро, и видел жената на господаро курвила сос еден измеќар. Ама не гледал на них.
„Избор“ од Јоаким Крчовски (1814)
Тоа што толеранцијата обично ја поставуваме во подрачјето на моралот сѐ уште не значи дека е исклучена од правно политичката сфера.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Меѓу сите вреди да се истакне она што е можеби најдалеку од позитивните конотации на стрпливост, имено „допушта“, што субјектот на толеранција веќе не го означува како релативно немоќен, туку ја истакнува неговата премоќ и презривата или рамнодушна возвишеност на господарот. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 82
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Вредностите што имаат поддршка од мнозинството, можат да добијат моќ на закон.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)