на (предл.) - восок (имн.)

Го пафна в лице презаситена миризба на восок и чад.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Во црквата мирисаше на восок и влажна волна, надвор најмалите вревеа и бегаа пред децата на невестата и младоженецот, во недосоголените стеблаци на овошките врапците конференциски се спогодуваа како да ја пречекаат зимата.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„Сметката ми беше погрешна“, рече Марин, „тргнав од Дубровник по најубаво време, и здрав, но прибирањето на восокот ме задржа.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Мирис на восок на фитил и штотуку испечен леб - бела погача; мирис на темјан и јаново цвеќе.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)