на (предл.) - веѓа (имн.)

Одозгора потпалувањето обично почнува со спотнат галеж веѓа на веѓа а одоздола, секогаш и без исклучок со нежен скокот на малото прсте на левата нога.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Само тој има црвена коса меѓу нас, чиј што прелив му минал и на веѓите.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Снегот само си паѓа, ми застанува и на трепките, на веѓите, ко скинат лист ми трепери неговата светлина.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Убаво го осеќам паѓањето на правта: ми влегува во очите, ми застанува на веѓите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Обружани со плева на косата, на веѓите, на носот, на алиштата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Снегулките ми застануваат на веѓите, на трепките и ми се топат надолу по образите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)