на (предл.) - ветре (имн.)

Зелениот мантил му ги бришеше трагите, а по него се влечеше проѕирното тело на ветрето како надворнина.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Ти кажувам еднаш не треба не знам колку пати да ти се повторува овие три топлинки покрај тебе се како пламенче од кандилче најмал повеј на ветре или студена рака што врз нив ќе се подаде може да ги угасне ама ти пули и прави грижи се варди ги заштитувај ги со што ќе стигниш закрилувај ги со сопствената топлина со својата љубов оти нели се тие деца на нашиот син па затоа два пати думај пред да ставиш залак в уста дали не треба во нивните да се подаде за да се прескокне зимата за да се прескокнат годините за да останеме јас и ти во нив!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Ветрето што веднаш навасува во дворчето ја омекнува атмосферата: никој не сака внатре, туку се вадат маси и столици во галежот на ветрето.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Во испрекинатата ограда од спротивната страна на полето, групите брестови дрвја се нишаа сосем благо на ветрето, а нивните лисја се мрдаа во густа маса, како коси на жени.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)