на (предл.) - велеград (имн.)

Нервно пренапрегнатата анти-природа на велеградот со неговата улична врева, анонимноста, блескавите светла, трескавично изобличената еротичност, кафеата, кабареата, кокетите, танчерките и безделниците, сето тоа ги потткнувало и плашело уметниците (Кирхнер, понекогаш Нолде, Меиднер, Стеинхарт, а подоцна Бекман, Грос, Дикс, Феликсмилер).
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)