Така Татко и успеваше да остане спокоен, орен за работа, и покрај брзото ширење на болеста која, подмолно, навлегуваше во сите негови дамари.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Со задоволство тој установува дека дијагнозата на болеста на компирот правилно ја извршил, но она што му го советуваше на стариот за густината на садењето не е сосем точно: тоа се однесува на садење со окца - за кое треба да се преземат специјални претходни мерки што стариот нема можност да ги преземе - а за садење со цели компири одговара горе-долу она растојание што тој го практикувал.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Подредувањето на „Две тишини“ во пет вокалски раздели е атак врз „зададената“ хетерогеност на оваа „Париска тетратка“ пишувана во март и април годинава во период кога на болеста која пустоши низ телото на поетот, ѝ се одѕива единствено песната која пустоши низ душата на поетот, собирајќи данок од премолченото, потиснуваното, недоизреченото, скриеното...
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Беше прашање на ден кога истрошеното тело на Јана ќе ѝ подлегне на болеста, која како ловец беше спремна за последниот напад и докрајчувањето на пленот.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Тој последен ја напушти собата претходно читајќи го напишаното во болничката листа обесена на креветот, запознавајќи се со историјатот на болеста, како и одредената терапија.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Тоа беше и главната причина за галопирачкото напредување на болеста.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Ги свитка слушалките, ги стави во чантата и продолжи: „Досегашново негово противставување на болеста може да се спореди со онаа билка што израснува меѓу шини и која постојано живее во страв од возовите што татнат над неа и од ветрот плашејќи се да не ја прекршат или откорнат.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Училишниот прислужник Геро, пред да забрани власта секакво излегување или влегување во селото, му го открадна коњот на болничарот што дојде од град и одјури некаде бегајќи ѝ на болеста.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Зашто не со зборови туку со ѕвездило таа ги пишува ѕвездите, и низ водени гласови шепти со дождот, зашто тројни јазли им врзува на болестите, и на сите уроци, уплави и нави што кружат околу твојот сон, зашто ја напишав оваа песна: лековита!
„Ненасловена“
од Анте Поповски
(1988)
По нивниот сјај, местоположба, големина и движење, дознаваше и претскажуваше: идење на болести, чари, скапии, невремиња, глад, војни.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
И Трајан заолцка: „Го земав за да го разведрам... да не мисли на болеста, да не мисли на ништо...
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Френк проценува дека изминатите месеци успешно минал низ „ПБПДП”, медицинскиот потсетник за стадиумите на болест опишани од психијатарот Елизабет Киблер-Рос: Порекнување, Бес, Преговарање, Депресија, Прифаќање.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Таа за човека може да биде и природна, но може да ги има и сите обележја на болест од која ние само инцидентно ќе можеме да се излекуваме, но во процес на внатрешно зреење.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Ретки се оние кои на било каков степен не ја почувствувале жедта за моќ.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
- Треба живи да горат, вели Маса Ќулумоска, може во нивниот живот е и животот на болеста...
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)