на (предл.) - бачило (имн.)

Овчар бил. Еден ден, кога му дошол редот, другарите ги скорнале овците, а тој останал на бачило да го премести трлото, да ги измие каците, да ги испере цедилата и да стори сѐ што требало за да можат вечерата, кога ќе ги измолзат овците, да го спастрат млекото.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- Каде го најдовте? - праша некој од луѓето. - На бачило, - одговори овчарот. - Знаевме дека таму се крие.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)