меѓу (предл.) - земја (имн.)

Со него управуваат - значи, го надминуваат - некои многу пообемни, понеодредени и помоќни процеси на дело меѓу земјата и светот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Но деконструкциите ниту почнуваат ниту завршуваат тука.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Не дека ги потценувам чувствата спрема нивните покојници на оние мештани што поставиле ребрести лимени покриви над гробот или го заградиле со столпчиња како кај медитеранските тераси, тоа никако - со некој невин израз ми зборуваше таа - но јас сакам да се направи нешто што нема да го навредува просторот, нешто што ќе си легне во пејзажот, што ќе ја олеснува врската меѓу земјата и небото, што ќе претставува јасен нишан, но нема да го спречува дождот да продира во земјата и тревата и планинските цвеќиња да растат угоре.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
СИМОН: Секаде ми е исто. Затворен сум јас меѓу земјата и небото. Нема бегање.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Амбасадорите на земјите од социјалистичката заедница, односно Варшавскиот пакт, дејствуваа како едно хомогено тело во кое секој амбасадор без оглед која земја ја претставуваше имаше посебна функција, во согласност со стратегиските цели на заедницата, без оглед на вжештените односи меѓу земјите на лагерот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во Картагина, во која се наоѓаа речиси сите резиденции и амбасади, а на еден рид беше извишена големата резиденција на американската амбасада, дејствуваа амбасадорите и нивните советници како на свет во мало, во кој беа силно изразени и тогашните делби во светот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во доцните августовски денови, кога бреговите на Езерото се чудесно обележани од најубавите сончеви залези во светот, поети од светот бараат место во вечниот Парнас, само еден од нив доживува вистинска конгрегација, станува добитник на златен поетски Венец, а во катедралната црква Света Софија, му се приредува поетска вечер, како колективна молитва на поетската вистина на планетата Земја.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во храмот Света Софија, на чии ѕидови запрела светоста, летот на синиот ангел, како симбол на човековото вечнеење меѓу земјата и небото, потоа на поетскиот мост на излезот на реката Дрим од Охридското Езеро, на пат кон морињата на светот во далечната 1978 година се славеше враќањето од егзил на големиот шпански поет Рафаел Алберти, но и другото враќање од егзил на палестинските поети на чело со нивниот бард Махмуд Дарвиш.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Сликата претставува семејства запрени во облаци меѓу земјата и небото.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Меѓу земјата и небото; навистина не можеше да се фиксира нивното место, подеднакво им припаѓаа и на небото и на земјата.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
На вишната рида крај манастирот. Меѓу земјата и небото.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Таму кајшто несвидното растојание меѓу земјата и змијата ги искушува во љубовна жега сетилата за душа: очите, прстите, јазикот.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Амстердамскиот договор од 1997 година и Шенгенскиот договор од 1999 година создадоа простор креиран да промовира економска либерализација, особено поголема мобилност на капитал и работна сила во рамките на ЕУ преку елиминација на граничната контрола меѓу земјите членки.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Види also Peter Andreas, “Redrawing the Line: Borders and Se- curity in the Twenty-first Century.” International Security Vol. 28, No. 2 (2003): 108, и Gary T. Marx, “Some Conceptual Issues in the Study of Borders and Surveillance,” in Global Surveillance and Policing: Borders, Security, Identity, ed. Elia Zureik and Mark. B. Salter (Cullompton: Willan, 2005), 14. 62 Helene Pellerin, “Borders, migration and economic integration: towards a new political economy of borders,” in Global Surveil- lance and Policing: Borders, Security, Identity, ed. Elia Zureik and 46 сè почесто се поврзуваат со безбедноста, но и со економијата, бидејќи стануваат сè потесни, главно во истите региони каде економската интеграција оди напред (Северна Америка, ЕУ).
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)